W nocy z soboty na niedzielę zmarł w Krakowie prof. Franciszek Ziejka, historyk literatury, były rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. W październiku skończyłby 80 lat.
Informacje o śmierci prof. Franciszka Ziejki przekazał Uniwersytet Jagielloński. Były rektor tej uczelni zmarł po długiej i wyczerpującej chorobie.
"Do końca był żywo zainteresowany życiem akademickim i kulturalnym" - poinformował Adam Koprowski z biura prasowego UJ.
Franciszek Ziejka urodził się 3 października 1940 r. w Radłowie w powiecie tarnowskim. W latach 1958-1963 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, a po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Filologii Polskiej UJ. W 1971 r. uzyskał stopień naukowy doktora, broniąc rozprawy poświęconej symbolice "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego. W 1982 r. habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej "Złota legenda chłopów polskich". Dziewięć lat później otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych i objął stanowisko profesora nadzwyczajnego. W 1998 r. został profesorem zwyczajnym.
Przez wiele lat kierował w Instytucie Polonistyki UJ Katedrą Literatury Polskiej XIX wieku. W latach 1990-1993 był dziekanem Wydziału Filologicznego UJ, następnie przez dwie kadencje prorektorem UJ, a w latach 1999-2005 sprawował funkcję rektora UJ. Przez sześć lat przewodniczył Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa, a przez trzy lata był przewodniczącym Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich.
Był członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności. Przewodniczył Radzie Muzeum Narodowego w Krakowie, był członkiem m.in. Rady Muzeum Historycznego Miasta Krakowa oraz Rady Muzeum "Zamek Królewski na Wawelu". Przez wiele lat reprezentował Polską Akademię Umiejętności w Association Bibliothèque Polonaise de Paris, wchodził także w skład Conseille Scientifique tejże biblioteki. Był członkiem Komisji ds. Etyki w Nauce przy Polskiej Akademii Nauk oraz Kapituły Nagród Premiera Rządu RP.
Wykładał ponad siedem lat na uniwersytetach francuskich w Aix-en-Provence oraz w Paryżu. Na Uniwersytecie Narodowym w Lizbonie założył pierwszy w dziejach Portugalii lektorat języka i kultury polskiej. Był członkiem komitetów redakcyjnych kilku pism naukowych. Od 2005 r. przewodniczył Społecznemu Komitetowi Odnowy Zabytków Krakowa oraz Radzie Fundacji Panteon Narodowy w Krakowie.
Pięć uniwersytetów polskich nadało mu godność doktora honoris causa.
Posiadał honorowe obywatelstwo Tarnowa, Sanoka i Radłowa.
Otrzymał liczne odznaczenia polskie i zagraniczne, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Gloria Artis, Wielki Złoty Krzyż za Zasługi na Rzecz Republiki Austrii, Palmes Academiques, Ordre National du Mérite, Legia Honorowa (Chevalier), Krzyż Mauthausen Pro meritis, Grande Oficial da Ordem do Mérito (Portugalia), Wielki Krzyż Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ