18 kwietnia 1518 roku na Wawelu odbyła się koronacja Bony Sforzy na królową Polski i jej zaślubiny z Zygmuntem I Starym. Czy może być większy zaszczyt? Jednak życie nad Wisłą wcale nie było jednak dla Bony usłane różami, raczej pełne intryg, walki, spektakularnych sukcesów i tragicznych momentów.
Bona pochodziła z możnego włoskiego rodu książąt Mediolanu – Sforzów. Była córką Giana Galeazza Sforzy i Izabeli Aragońskiej. A rodzina ta była dość specyficzna. Pradziadek, Ferdynand Aragoński, stworzył własną kolekcję zmumifikowanych ciał swoich wrogów. Prababka, Bianka Maria Sforza, potrafiła na polu bitwy dowodzić wojskami. Ciotka, Lukrecja Borgia, przebiegła i niebezpieczna, słynęła we Włoszech jako kobieta, której lepiej wchodzić w drogę. Druga ciotka Katarzyna Sforza była niezwykle wprawną trucicielką. Ojciec zaś prawdopodobnie zginął z ręki stryja, który zagarnął władzę w księstwie Neapolu.
Pomimo iż jej ojcu należała się władza w Księstwie Mediolanu, został on odsunięty przez Ludovica il Moro. Sprawował on władzę w imieniu młodego księcia aż do jego śmierci w 1494 roku na zamku w Pawii. Wkrótce po tym księżna Izabela wraz z córkami wyjechała do Bari. Chcąc odzyskać znaczenie polityczne i swe dawne posiadłości, dążyła do jak najkorzystniejszego wydania za mąż Bony i dzięki wsparciu Habsburgów udało się doprowadzić do jej małżeństwa z owdowiałym królem polskim Zygmuntem Starym.
Kiedydoszło do pierwszego spotkania małżonków, Zygmunt był oczarowany przyszłą żoną i wystawnością wiodącego ją orszaku. Jak opisywali kronkarze Bona zsiadła z konia, pokłoniła się nisko królowi i ucałowała jego dłoń, on zaś chwycił ją w swoje ramiona urzeczony jej urodą.
Należy zaznaczyć, że Bona nie tylko była łądna, ale też starannie wykształcona, nauczona się wypowiadać w uczony sposób, posiadła również wiedzę z zakresu historii, prawa, administracji i teologii. Była osobą gospodarną, oszczędną, a jednocześnie potrafiącą wywierać wpływ na ludzi. Wykazywała przy tym wielką ambicję.
Niemal od początku swego pobytu w Polsce królowa Bona starała się zdobyć silną pozycję polityczną. Zaczęła tworzyć własne stronnictwo i jednocześnie korzystała z wpływu, jaki miała na króla. Wychodziła z przekonania, że jedną z najważniejszych rzeczy, potrzebnych do skutecznej realizacji planów politycznych i wzmocnienia władzy królewskiej, jest dostęp do odpowiednio wysokich środków finansowych. Postawiła więc sobie za cel powiększenie domeny dynastycznej i zgromadzenie jak największego majątku, co dawałoby Jagiellonom niezależność finansową.
Żadna królowa wcześniej nie wtrącała się do polityki tak otwarcie. Nazywana chciwą, podstępną i żądną władzy, zrobiła jednak wiele dobrego dla Polski. Zagospodarowała wielkie połacie nieużytków, zaludniała pustki, budowała mosty, młyny, tartaki. Pozostawiła po sobie doskonale zagospodarowane dobra królewskie, przynoszące ogromne dochody.
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NA PODSTAWIE: Obraz - Jan Matejko - Zawieszenie dzwonu Zygmunta roku w Krakowie
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
Projekt w 2023 roku dofinansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
