106 lat temu urodził się Stanisław Skalski - polski pilot z czasów II wojny światowej, najlepszy polski as myśliwski, uczestnik bitwy o Wielką Brytanię oraz jeden z głównych lotników "Cyrku Skalskiego". Polacy nazywali go "ptasi instynkt", Niemcy mówili o nim "latająca śmierć".
"Byłem tylko żołnierzem. Latałem i walczyłem najlepiej, jak umiem. Przeżyłem".
Polski pilot, as myśliwski drugiej wojny światowej. Stanisław Skalski urodził się 27 listopada w 1915 roku w Kodymie koło Odessy. Był jedynakiem. Jego rodzina po odzyskaniu przez Polskę niepodległości przeniosła się do kraju i osiadła w Dubnie. W 1933 roku Skalski zdał maturę i za namową ojca poszedł na Politechnikę Warszawską, którą porzucił później dla Szkoły Nauk Politycznych. Jego prawdziwą pasją było jednak lotnictwo.
Ukończył kurs szybowcowy oraz lotnicze przysposobienie wojskowe, po czym w 1936 roku zaczął się uczyć w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Skończył także Wyższą Szkołę Pilotażu w 1938 roku. Gdy wybuchła druga wojna światowa, służył jako oficer w 142. Eskadrze Myśliwskiej w Toruniu. Wykonując zadania bojowe, stał się najskuteczniejszym polskim lotnikiem kampanii wrześniowej i pierwszym alianckim asem myśliwskim tego konfliktu. Po 17 września przez Rumunię dotarł do Wielkiej Brytanii. Przeszkolono go na brytyjskich samolotach, po czym wziął udział w bitwie o Anglię w składzie 501. Dywizjonu Myśliwskiego RAF.
W 1941 roku został przeniesiony do 306. Dywizjonu wykonującego misje bojowe nad Europą. Piął się po kolejnych stopniach kariery, zostając między innymi dowódcą eskadry w polskim 316. Dywizjonie. Na początku 1943 roku przeniósł się do północnej Afryki do Polskiego Zespołu Myśliwskiego, który ze względu na swoją niezwykłą skuteczność (najskuteczniejsza jednostka myśliwska w Afryce Północnej!) został nazwany „Cyrkiem Skalskiego”. Po zakończeniu wojny Anglicy proponowali mu pozostanie na Wyspach, przyjęcie brytyjskiego obywatelstwa oraz posadę wykładowcy. Skalski jednak zdecydował o powrocie do Polski.
W 1947 roku znalazł się nad Wisłą i został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1948 roku aresztowany pod fałszywym zarzutem szpiegostwa, był przez lata przetrzymywany w więzieniu i torturowany. W 1950 roku został skazany w Bierut postanowił go ułaskawić (zamieniono mu karę na dożywocie). W 1956 roku został zwolniony z więzienia i zrehabilitowany.
W 1957 roku powrócił do wojska. W 1972 roku na własną prośbę odszedł do rezerwy. Działał w ZBOWiDzie i Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Zmarł 12 listopada 2004 roku w domu pomocy społecznej.
STANISŁAW SKALSKI W DZIALE HISTORIA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ