POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA

Polska

2022-11-27 KAZIMIERA IŁŁAKOWICZÓWNA - dwie rzeczywistości

W 1947 roku do Polski z emigracji powróciła Kazimiera Iłłakowiczówna, poetka, tłumaczka-poliglotka, osobisty sekretarz Józefa Piłsudskiego. Karierę urzędniczki postrzegała w kategoriach służby Polsce a poezję uprawiała w wolnych chwilach. Obie życiowe role z wybornym skutkiem.

Przestrzeń artystyczną Kazimiery Iłłakowiczówny ustanowiły: sztuka poezji, sztuka prozy kreacyjnej, sztuka dokumentu biograficznego, sztuka przekładu - poezji, prozy, dramatu - sztuka poematu scenicznego. Przestrzeń życiową w szczególny sposób kształtowały lata dzieciństwa, lata studiów, lata posługi sanitarnej na froncie wschodnim pierwszej wojny światowej, lata pracy urzędniczej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, osobiste sekretarzowanie Józefowi Piłsudskiemu, lata pobytu w Siedmiogrodzie w czasie drugiej wojny światowej, wreszcie lata zesłańczego w istocie pobytu w Poznaniu, od roku 1947 do śmierci poetki w roku 1983.

Obie te przestrzenie istniały jakby obok siebie i wzajemnie w sobie się nie odbijały, co artystkę wyróżnia wśród pokoleniowych rówieśników, zwłaszcza plejadowego Skamandra. Iłłakowiczówna zawsze była osobna, zawsze stała z boku artystycznej bohemy, a równocześnie zawsze funkcjonowała w centrum życia państwowego i kreujących je osób. Sztukę słowa traktowała z życzliwą żartobliwością, o wiele mniej - dla niej - ważną, niż sztuka urzędniczej sprawności. Piękno praktyczne wedle Iłłakowiczówny ważniejsze jest niż piękno piękna jako takiego.

Zachęcamy do przeczytania biografii tej niezwykłej kobiety w dziale historia-kultura PAI

Kazimiera Iłłakowiczówna w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI