Jej życiową pasją artystki stało się popularyzowanie muzyki Stanisława Moniuszki w Polsce i za granicą. Jako reżyser zrealizowała wszystkie dzieła sceniczne Moniuszki, dokonała też adaptacji scenicznej Śpiewnika domowego. Halkę wystawiła m.in. w Turcji, na Kubie, w Meksyku, Brazylii i Japonii. Przez 20 lat (od 1978 do 1998) była dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie Zdroju. W 1988 założyła w Warszawie Towarzystwo Miłośników Muzyki Moniuszki i została jego prezesem. W 1992 zorganizowała i została dyrektorem oraz jurorem Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki, który odbywa się co trzy lata w Warszawie.
Urodziła się 28 stycznia 1928 w Radomiu jako jedno z czworga dzieci Pauliny z domu Trzaska i Józefa Fołtyna, kolejarza prowadzącego parowozy. W chwili wybuchu II wojny rozpoczynała naukę w trzeciej klasie Gimnazjum im. T. Chałubińskiego. Małą maturę robiła na tajnych kompletach, dużą – w Liceum Pedagogicznym w 1945 roku.
Maria Fołtyn aktywnie działała w radomskiej AK – była znana Niemcom jako osoba dobrze mówiąca po niemiecku i śpiewająca w różnych salach Radomia i okolic, dzięki temu mogła poruszać się dość swobodnie. Przenosiła broń i zaopatrzenie dla partyzantów działających w okolicznych lasach, pośredniczyła w obiegu fałszywych dokumentów, występowała w kościołach pod Radomiem dla podniesienia morale powstańców. Zamożni radomianie docenili talent wokalny Marii Fołtyn i umożliwili jej spotkanie w Warszawie ze słynnym śpiewakiem Adamem Didurem.
W 1945 roku Fołtyn, z pomocą radomskiego oddziału firmy Społem, wyjechała, wraz z matką i młodszym bratem, do Katowic. Tam studiowała w klasie Adama Didura w Wyższej Szkole Muzycznej. Po śmierci mistrza Maria Fołtyn przeniosła się do Gdańska, ukończyła Wyższą Szkołę Muzyczną oraz Gdańskie Studio Operowe.
Wiosną 1948 roku w ramach dyplomu zaśpiewała partię Halki w Operze Leśnej w Sopocie. 23 sierpnia 1949 wystąpiła w „Halce” w reżyserii Iwo Galla w Hali Sportowej w Gdańsku – ten spektakl uważany jest za pierwszy w historii Opery Bałtyckiej. W latach 1949-1962 Maria Fołtyn była solistką Opery Warszawskiej (zadebiutowała jako Balladyna w „Goplanie” p/d Zdzisława Górzyńskiego). W tym czasie uczęszczała na lekcje śpiewu do Ady Sari.
W 1956 roku po wygranym konkursie międzynarodowym uczyła się śpiewu u Giulli Tess w Vercelli. W latach 1962-1965 była solistką opery w Lipsku. Po powrocie do kraju znalazła angaż w Teatrze Wielkim w Łodzi. W 1971 roku zakończyła występy operowe. W latach 1969-1973 studiowała reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.
Maria Fołtyn poświeciła się rozsławianiu polskiej opery na świecie. Znana jest przede wszystkim z inscenizacji oper Stanisława Moniuszki (zrealizowanych m.in. w Meksyku, na Kubie, w Nowosybirsku). W latach 1978-2008 była dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie Zdroju. W 1988 roku doprowadziła do powstania Towarzystwa Miłośników Muzyki Moniuszki, w 1992 roku zorganizowała w Warszawie cykliczny Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Stanisława Moniuszki.
Była dwukrotnie zamężna. Pierwszy maż, Adam Świerzyński, był kompozytorem, profesorem w Akademii Muzycznej, drugi mąż, Bolesław Nenckim był dziennikarzem. W 2011 roku Maria Fołtyn uległa poważnemu wypadkowi. Od listopada 2011 roku mieszkała w Domu Artysty Weterana w Skolimowie pod Warszawą. Zmarła w 2012 roku.
Maria Fołtyn w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ