Oficer Legionów Polskich i najbliższy współpracownik marszałka Piłsudskiego. Szef Sztabu Generalnego, generał dywizji, dowódca Armii Lublin.
- "Kochany Generale! (...) wdzięczność i serdeczną pamięć czuję wobec tych, (...) którzy zamiast osłabienia dowodzenia naczelnego i pomagania w ten sposób nieprzyjacielowi wzmacniali je bezinteresownie, dając w ten sposób oparcie w chwilach wątpliwości i słabości i odetchnięcie w chwilach kryzysu. Nazywam tych kilku ludzi "equipe de la volonte du chef" (zespołem realizującym wolę wodza ). Byliście, Generale, jednym z tych, którzy mnie wsparli (...)" - z taką dedykacją marszałek Józef Piłsudski ofiarował gen. Tadeuszowi Piskorowi egzemplarz napisanej przez siebie książki "Rok 1920".
Generał Juliusz Rómmel opisywał generała Piskora następująco: "Człowiek mądry i inteligentny, zaczął od szefa sztabu, umysł ścisły, logiczny. Dużo pracował nad sobą i dużo skorzystał z kursu wyższych dowódców. Dowodził dywizją, znał się na wyszkoleniu. Bezwzględnie górował nad reszta legionistów. Skromny, taktowny, bardzo pracowity. Odróżniał rzeczy ważne od drobnych i nie istotnych. Doszedłby na pewno do najwyższych stopni hierarchii wojskowej, gdyby nie jego nieszczęśliwa żeniaczka. Związał swoje życie z osobą nieciekawą, byłą manikiurzystką, która okazała się wspólniczką afery szpiegowskiej na rzecz obcego państwa i złamała mu życie. Sprawa była nadzwyczaj nieprzyjemną i niemożliwa do jej ujawnienia, bo godziła w urząd Szefa Sztabu Generalnego i nasze najwyższe władze wojskowe, a bezpośrednio w Marszałka Piłsudskiego".
Tadeusz Ludwik Piskor . Generał dywizji Wojska Polskiego. Przed I wojną światową założył Związek Walki Czynnej (ZWC) na uniwersytecie w Liege. Następnie działał w ZWC i Związku Strzeleckim we Lwowie. Jako oficer walczył w I Brygadzie Legionów Polskich, awansując do stopnia kapitana i stanowiska dowódcy batalionu.
1917 ukończył kurs Sztabu Generalnego prowadzony w ramach Polskiej Siły Zbrojnej. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie. W listopadzie 1918 mianowany szefem sztabu wojsk polskich na ziemiach byłego zaboru austriackiego. 1919 szef sztabu grupy Bug, następnie sztabu 2 dywizji piechoty Legionów, z którą walczył m.in. pod Lwowem i Rawą Ruską. 1920 mianowany na szefa sztabu dywizji kawalerii dowodzonej przez generała J. Romera, brał udział w walkach na Ukrainie.
Szef Sztabu Polowego Naczelnego Wodza podczas bitwy nad Niemnem. 1921 mianowany II zastępcą szefa Sztabu Generalnego. W czasie przewrotu majowego opowiedział się za J. Piłsudskim. Powołany w czerwcu 1926 na stanowisko szefa Sztabu Generalnego (póˇniej Głównego), pozostał na nim do grudnia 1931. 1931-1939 inspektor armii.
W wojnie obronnej 1939, jako dowódca Armii Lublin, nie posiadał dostatecznych sił do zorganizowania obrony środkowego odcinka Wisły. 14 września przejął dowodzenie Armią Kraków. Otoczony przez Niemców, podjął bitwę w rejonie Krasnobrodu i Tomaszowa Lubelskiego, zakończoną klęską. 1939-1945 w niewoli niemieckiej.
Po wojnie na emigracji w Londynie. Autor wojskowych prac teoretycznych i książek wspomnieniowych, głównie z okresu wojny polsko-bolszewickiej.
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
Projekt w 2023 roku dofinansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
