"Co po sobie zostawiam przyda się ludziom na długo" - mówił na krótko przed swą śmierci Oskar Kolberg. 3 czerwca 1890 roku, zmarł wybitny folklorysta, który jako pierwszy w historii polskiej etnografii zebrał i usystematyzował według regionów rodzimą kulturę ludową w monumentalnym dziele zatytułowanym „Lud, jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce”.
Duży wpływ na zainteresowania muzyczne Kolberga - zdaniem Markiewicz - wywarła młodzieńcza znajomość z Fryderykiem Chopinem, z którym szczególnie przyjaźnił się starszy brat Oskara – Wilhelm.
Muzyką interesował się Kolberg głównie pod kątem folkloru i etnografii. Sam także komponował. Jego spuściznę muzyczną stanowią utwory inspirowane motywami ludowymi, pieśni na głos, kompozycje fortepianowe i kompozycje sceniczne. Komponował przede wszystkim utwory taneczne: polonezy, mazury i mazurki, walce, polki, obertasy, kujawiaki, kontredanse.
Jednym z najbardziej znanych utworów Kolberga jest opera sielska „Król pasterzy” do libretta T. Lenartowicza. Wystawiono ją po raz pierwszy w 1853 roku w salonie muzycznym Faustyna Żylińskiego, a sześć lat później w warszawskim Teatrze Wielkim.
Jednak to badaniom spuścizny ludowej Kolberg poświęcił całe życie. Pierwszą wyprawę badawczą na Mazowsze odbył w 1839 r. W latach 1857–1890 wydał 33 tomy wspomnianego na początku „Ludu...”. Po jego śmierci wydano jeszcze trzy tomy
Sylwetkę Kolberga prezentujemy obszernie w naszym dziale historia - zachęcamy do przeczytania o wybitnym etnografie.
Oskar Kolberg w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ