2 maja 1846 w Warszawie urodził się kompozytor, pedagog, dyrygent i publicysta Zygmunt Noskowski, jedna z najwybitniejszych osobistości polskiej kultury w drugiej połowie XIX wieku. Tworzył w stylu późnoromantycznym we wszystkich niemal znanych wówczas gatunkach muzycznych. Szczególną dbałością otaczał pamięć zmarłych polskich kompozytorów, jak Ignacy Feliks Dobrzyński czy zwłaszcza Stanisław Moniuszko, popularyzował również twórczość współczesnych sobie twórców, w tym także swoich uczniów. Po śmierci został zapomniany nawet przez nich, jego dziełom odmówiono znaczenia w kontekście muzyki europejskiej, toteż w większości pozostały one w rękopisie.
Jedynym jego utworem, który utrzymał się w repertuarze, jest poemat symfoniczny Step. Dopiero z początkiem XXI wieku muzyka Zygmunta Noskowskiego zaczęła zwolna powracać na estrady koncertowe, pojawiły się także pierwsze wydania jego dotąd nieopublikowanych dzieł, jak II i III Kwartet smyczkowy czy II Symfonia. Kontynuacja tych działań pozwoli przywrócić Noskowskiemu miejsce wśród wybitnych kompozytorów polskich i europejskich II połowy XIX wieku.
Urodził się 2 maja 1846 roku. Pochodził z rodziny głęboko patriotycznej, ale wyznającej i krzewiącej idee Andrzeja Towiańskiego, od których wpływu sam wyzwolił się ok. 30. roku życia. Skutkiem tego późno poznał muzykę Chopina, który drwił z towianizmu. Na zawsze jednak pozostała mu skłonność do dyscypliny i pracy nad sobą.
Kształcił się początkowo u Jana Hornziela (skrzypce), następnie w latach 1864-67 w Instytucie Muzycznym w Warszawie u Apolinarego Kątskiego (skrzypce), Stanisława Moniuszki (harmonia) i Franciszka Ciaffeiego (śpiew). W latach 1872-75 kontynuował naukę u Fryderyka Kiela (kompozycja) i Richarda Wüersta (instrumentacja) w Berlinie, dokąd wyjechał dzięki uzyskaniu stypendium Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Od 1867 grał w orkiestrze Teatru Wielkiego w Warszawie, występując jako śpiewak i pianista oraz uczył w Instytucie dla Ociemniałych.
W 1870 został sprawozdawcą muzycznym w "Kurierze Warszawskim". Prowadził żywą działalność w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. W listopadzie 1875 Towarzystwo urządziło jego koncert kompozytorski. W latach 1876-80 Zygmunt Noskowski był dyrektorem Towarzystwa Śpiewaczego "Bodan" w Konstancji, w latach 1881-1902 - dyrektorem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Działał jako dyrygent opery i drugi dyrygent Filharmonii Warszawskiej.
W 1886 objął klasę kompozycji w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Obdarzony wybitnym zmysłem pedagogicznym, wykształcił w ciągu 20 lat całe pokolenie kompozytorów polskich. Do uczniów jego należeli m.in.: Henryk Melcer, "Ludomir Michał Rogowski, Piotr Rytel, Apolinary Szeluto, Wacław Lachman, Stanisław Nawrot, Witold Frieman, Grzegorz Fitelberg, Mieczysław Karłowicz, Karol Szymanowski, Ludomir Różycki.
Noskowski zajmował się również krytyką muzyczną, dawał też prelekcje i wykłady o muzyce. Z zaciekawieniem śledził rozwój muzyki nowszej i przyswajał nowe zdobycze techniki i stylu muzycznego. Żywy temperament nie pozwolił mu ograniczyć się tylko do jednej formy muzycznej, próbował swoich sił we wszystkich dziedzinach twórczości. Pisał z niezwykłą łatwością. Jego kompozycje często wykonywano na koncertach kompozytorskich w Warszawie (1883-1900), Krakowie i Lwowie. Niektóre z nich stanowią do dziś stałą pozycję repertuarową filharmonii.
Zygmunt Noskowski w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ