5 maja 1629 r. w Czernięcinie pod Zamościem zmarł Szymon Szymonowic. Datę tę uważa się za koniec polskiego renesansu.
Szymon Szymonowic, znany też jako Simon Simonides, urodził się 24 października 1558 roku we Lwowie. Pochodził z mieszczańskiej rodziny ormiańskiej. Jego ojciec Szymon z Brzezin był rektorem szkoły katedralnej we Lwowie, sprawował też urząd rajcy miejskiego. Szymon rozpoczął studia na Akademii Krakowskiej w 1575 roku, by później uczyć się też na uniwersytetach we Francji i w Belgii. W 1577 r. uzyskał tytuł bakałarza na Akademii Krakowskiej.
Od 1586 roku związany był ze swoim najważniejszym mecenasem, Janem Zamoyskim. W latach 1593-1605 był głównym organizatorem Akademii Zamojskiej. Wiadomo o jego udziale w kompletowaniu kadry wykładowców, w gromadzeniu księgozbioru, a nawet w uruchomieniu drukarni. Za zasługi dla kultury został nobilitowany i w 1590 r. uzyskał tytuł szlachecki i prawo do herbu Kościesza z odmianą. Otrzymał też tytuł poety Jego Królewskiej Mości. Po śmierci możnego protektora poeta nie stracił kontaktu z jego rodziną, lecz zajął się wychowywaniem jego syna Tomasza.
Szymonowic to poeta polski i łaciński. Swoje pierwsze utwory pisał po łacinie. Podobnie jak inni twórcy tej epoki, tworzył także w języku ojczystym, jednak twórczości łacińskiej nigdy nie zaniechał. Był miłośnikiem greckiej poezji i własne wiersze również podpisywał z greki: „Simon Simonides”. Łacińska twórczość Szymonowica była niezwykle erudycyjna, a także obfitowała w rzadkie i trudne do realizacji nawiązania. Do grona swych mistrzów zaliczał Pindara. Za najwybitniejsze dzieło Szymonowica uważa się „Sielanki” – zbiór dwudziestu utworów stworzonych zgodnie z zasadami sztuki antycznej; od tytułu zbioru Szymonowica powstała polska nazwa tego gatunku (sielanka). Zbiór sielanek Simonidesa okazał się ważny z punktu widzenia historii literatury, choć za życia autora o wiele bardziej popularne były jego dzieła łacińskie - Dramaty: „Castus Joseph” i „Pentesilea”, „Flagellum liviris...” – zbiór 19 ód oraz „Aelinopaen” – utwór przez znawców uznawany za najwybitniejszy łaciński wiersz Szymonowica, zawierający pochwałę Jana Zamoyskiego.
Zmarł w 1629 roku w Czernięcinie pod Zamościem, gdzie spędził ostatnie lata życia. Datę tę uważa się za koniec polskiego renesansu.
Szymon Szymonowic w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ