6 maja 1950 roku urodził się Zbigniew Wodecki. Gdyby żył świętowałby swoje 74 urodziny...
Twierdził, że śpiewać zaczął przez przypadek. Jako wokalista zadebiutował w 1972 r. na X festiwalu piosenki polskiej w Opolu utworem "Tak, to ty". W tym samym roku zrealizował swój pierwszy recital telewizyjny "Wieczór bez gwiazd". Wkrótce potem jego kompozycje i piosenki zaczęli doceniać jurorzy festiwali w całej Polsce. Zbigniew Wodecki, ciepły głos, soczyste brzmienie trąbki, liryczne skrzypiec to były jego sceniczne znaki rozpoznawcze.
Jego umuzykalniona rodzina pochodziła z Łazisk na Śląsku. Ojciec zakładał orkiestrę Polskiego Radia w Katowicach, a potem Symfoniczną Orkiestrę Polskiego Radia w Krakowie, gdzie był pierwszym trębaczem. Mama Wodeckiego była śpiewaczką, której głos charakteryzowano jako sopran koloraturowy. Zbigniew Wodecki rozpoczął swoją przygodę z muzyką już w wieku 5 lat. Uczęszczał do Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. W. Żeleńskiego w Krakowie. Z wyróżnieniem ukończył szkołę w klasie skrzypiec Juliusza Webera. Pod koniec lat 60. związał się z Piwnicą pod Baranami. Grał m.in. z Ewą Demarczyk, Markiem Grechutą, w zespołach Czarne Perły i Anawa. Był skrzypkiem Orkiestry Symfonicznej PRiTV oraz Krakowskiej Orkiestry Kameralnej. Jako wokalista zadebiutował w latach 70-ych.
Wszyscy znamy jego niezapomniane przeboje „Zacznij od Bacha”, „Izolda” czy „Pszczółka Maja” albo „Chałupy”. Laureat wielu konkursów i festiwali. Instrumentalista, kompozytor, aranżer. Sam o sobie mówił, że jest „śpiewającym muzykiem”. Mówił, że nigdy nie przywiązywał szczególnej wagi do słów, muzyka była ważniejsza. "Kiedy dorosłem, niektóre teksty stały się dla mnie ważne, ale zasadniczo byłem melodykiem. Słuchałem różnych interesujących kapel i dbałem o to, by i u mnie muzycznie wszystko brzmiało" - wyznawał.
Polecamy biografię artysty w dziale historia - kultura PAI.
Zbigniew Wodecki w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ