16 maja 1657 do Janowa Poleskiego, z zamiarem mordowania Polaków, wpadli Kozacy. Tam też w zamęcie konfliktów roznieconych przez powstanie Chmielnickiego dostał się w ich ręce polski duchowny katolicki, jezuita, misjonarz, kaznodzieja Andrzej Bobola.
Papież Pius XII nazywał go „niezwyciężonym bohaterem Chrystusowym”, „chlubą i wspaniałym wzorem chrześcijańskiego męstwa”. Św. Andrzej Bobola to rzeczywiście prawdziwy miles Christi, który jak „niezwyciężony Męczennik w purpurze krwi własnej z wielkim triumfem przyjęty został w niebie” (Pius XII, Invicti athletae Christi).
Przyszły święty urodził się 30 listopada 1591 r. w Strachocinie k. Sanoka. Pochodził ze szlacheckiej rodziny, przywiązanej do religii katolickiej. Nauki humanistyczne pobierał w jednej ze szkół jezuickich, prawdopodobnie w Wilnie w latach 1606-11. To tu zdobył sztukę wymowy i doskonałą znajomość języka greckiego.
31 lipca 1611 r. wstąpił do jezuitów w Wilnie. Po dwóch latach nowicjatu złożył śluby proste. W latach 1613-16 studiował filozofię na Akademii Wileńskiej. Ówczesnym zwyczajem jako kleryk został przeznaczony do jednego z kolegiów, do pracy pedagogicznej. Po dwóch latach nauczania młodzieży, najpierw w Braniewie, a potem w Pułtusku, wrócił na Akademię na dalsze studia teologiczne, które ukończył święceniami 12 marca 1622 r. W latach 1623-24 był rektorem kościoła, kaznodzieją, spowiednikiem, misjonarzem ludowym i prefektem bursy dla ubogiej młodzieży w Nieświeżu. Jako misjonarz Andrzej obchodził zaniedbane wioski, chrzcił, łączył pary małżeńskie, wielu grzeszników skłaniał do spowiedzi.
W 1642 r. wyjechał do Pińska, gdzie gorliwie pracował nad pojednaniem prawosławnych z Kościołem rzymsko-katolickim, przez co nazywano go „duszochwatem”. Jego działalność wzbudziła wielki sprzeciw zarówno wśród prawosławnych, jak i wśród Kozaków wrogo nastawionych do jezuitów, a w szczególności do Polaków.
W maju 1657 r. grupa Kozaków napadła na Janów Poleski i dokonała rzezi katolików i żydów. Odszukali oni także o. Andrzeja i w okrutny sposób przywlekli do Janowa. Na rynku bestialsko zamordowali jezuitę, poddając go najokrutniejszym torturom. Wleczono go końmi po ziemi, odcięto palec wskazujący lewej dłoni i końce dwu innych palców, wydłubano prawe oko. Kiedy stale wzywał imienia Jezusa, wycięto mu język, wreszcie powieszono u powały za nogi. Dwukrotne cięcie szablą w szyję zakończyło życie Andrzeja Boboli.
W 2002 r. na wniosek Episkopatu Polski św. Andrzej Bobola został ogłoszony drugorzędnym patronem Polski. Święty jest także patronem metropolii warszawskiej, archidiecezji białostockiej i warmińskiej, diecezji drohiczyńskiej, łomżyńskiej, pińskiej i płockiej. Jest czczony także jako patron kolejarzy.
Modlitwa za ojczyznę:
Święty Andrzeju,
Patronie trudnych czasów!
Ty krzepiłeś Polaków
w czasach wszelkiego zagrożenia.
Oddajemy się Tobie w opiekę.
Pomagaj nam wytrwać
pośród wszystkich doświadczeń
osobistych i społecznych.
Wyjednaj nam łaskę
Bożego pokoju i jedności,
byśmy z rozwagą i ewangeliczną roztropnością
umieli dostrzegać i oceniać
sprawy własne i sprawy Narodu
w świetle Ewangelii Chrystusa.
Uproś nam odwagę działania,
byśmy nie trwali w bezradności
wobec zła, które nie ustaje.
Niech nas napełnia Boża radość,
gdy zwyciężamy albo ponosimy porażki.
Święty Andrzeju Bobolo,
oręduj za nami u Pana.
Amen.
ŚWIĘTY ANDRZEJ BOBOLA W DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
