Karol Stryjeński, architekt, projektant, należał do wybitnych przedstawicieli polskiej sztuki dekoracyjnej, narodowego nurtu art déco. Połączył on góralski styl Witkiewicza z nowoczesną architekturą. Był mężem znanej malarki Zofii Stryjeńskiej. 21 grudnia mijają 92 lata od jego śmierci.
Projektant i artysta Karol Stryjeński był niezwykle utalentowanym organizatorem życia kulturalnego i uznanym bon vivant a także jednym z najwybitniejszych twórców polskiej sztuki dekoracyjnej lat dwudziestych XX wieku - i krajowego trendu w sztuce déco. Życie Stryjeńskiego związane było z Zakopanem od wczesnych lat dwudziestych XX wieku. W 1922 roku wygrał konkurs na „plan regulacyjny” miejscowości. Przedstawił śmiałą wizję przekształcenia Zakopanego w nowoczesne uzdrowisko z infrastrukturą przystosowaną do wypoczynku i sportu. Zaproponował ograniczenie stref upakowanych budowli małomiasteczkowych na rzecz wolno stojących budynków o cechach Podhala, które harmonizowały z krajobrazem.
Syn Tadeusza Stryjeńskiego urodził 19 stycznia [nie 15 listopada!] 1887 roku w Krakowie. Architekt (Politechnika w Zurychu, 1907–1912), rzeźbiarz i grafik (Écol des Beaux-Arts w Paryżu, 1913), dyrektor Szkoły Przemysłu Drzewnego (1922–1927), współtwórca sukcesu polskiej sztuki dekoracyjnej na wystawie światowej w Paryżu w 1925 roku, społecznik.
W Zakopanem zamieszkał w 1922 roku, po wygraniu konkursu na plan regulacji Zakopanego, który opracował w latach 1924–1927. Ponadto wykonał plan Parceli Urzędniczych, realizowany od 1924 roku. Był inicjatorem i projektantem (wraz z inż. Sellestroem) skoczni narciarskiej na Wielkiej Krokwii (924–1925). Wspólnie ze Stefanem Meyerem i Marianem Wimmerem utworzył biuro projektowe, które m.in. opracowało projekt na „Biały Dom” przy ul. Sienkiewicza (1924–1925). Ponadto był autorem projektów następujących budynków: domu dra Nowotnego na Kotelnicy (1927), wnętrza schroniska „Murowaniec” na Hali Gąsienicowej (1925), schroniska w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1927–1932), mauzoleum Jana Kasprowicza na Harendzie (1927–1933), willi „Bożydar” przy ul. Jagiellońskiej 24 (1928), willi „Monte” przy ul. Ogrodowej 1 (1926–1927).
Zmarł 21 grudnia w 1932 roku w Krakowie [nie w Warszawie!]. Tymczasowo został pochowany w grobowcu rodzinnym w Krakowie, następnie 27 kwietnia 1933 roku, zgodnie z jego życzeniem, trumnę przeniesiono na Stary Cmentarz na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem, gdzie spoczął twarzą ku Tatrom.
Karol Stryjeński w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
