22 lutego 1814 r., 208 lat temu w Przysusze urodził się Oskar Kolberg, etnograf, folklorysta, kompozytor, który jako pierwszy w historii polskiej etnografii zebrał i usystematyzował według regionów rodzimą kulturę ludową w monumentalnym dziele zatytułowanym „Lud, jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce”. "Co po sobie zostawiam przyda się ludziom na długo" - mówił na krótko przed swą śmierci Oskar Kolberg.
Badaniom spuścizny ludowej Kolberg poświęcił całe życie. Pierwszą wyprawę badawczą na Mazowsze odbył w 1839 r. Rozpoczął pracę nad dokumentacją folkloru muzycznego, uzupełniając wcześniej wydane zbiory pieśni ludowych o zapis melodii. Jako pierwszy w historii polskiej etnografii zebrał i usystematyzował według regionów rodzimą kulturę ludową w monumentalnym dziele zatytułowanym „Lud, jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce”. W latach 1857–1890 wydał 33 tomy „Ludu...”. Niedługo po śmierci wydano jeszcze trzy tomy jego spuścizny.
Duży wpływ na zainteresowania muzyczne Kolberga wywarła młodzieńcza znajomość z Fryderykiem Chopinem, z którym szczególnie przyjaźnił się starszy brat Oskara – Wilhelm, późniejszy uznany inżynier i projektant mostów i wodociągów. Rodziny Kolbergów i Chopinów mieszkały w jednym domu na terenie Uniwersytetu Warszawskiego. Oskar od początku śledził karierę Fryderyka i do końca życia był zafascynowany jego twórczością.
Dokumentując pieśni szczególną wagę przykładał do wierności zapisu melodii. Natomiast w ich publikacjach, stanowiących repertuar dla muzykowania domowego, zamieszczał opracowany przez siebie akompaniament fortepianowy. W życiu dorosłym – aby zapewnić sobie utrzymanie i pieniądze ma działalność edytorską i badania terenowe – Kolberg pracował m.in. jako nauczyciel muzyki, księgowy w Zarządzie Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej oraz w Zarządzie Dróg i Mostów, pisał recenzje w czasopismach, rozprawy i artykułu naukowe, publikował hasła z dziedziny muzyki i muzykologii w Encyklopedii powszechnej Samuela Orgelbranda.
Gdy w 1889 r. – na rok przed śmiercią - przyjaciele z inteligencji krakowskiej urządzili mu uroczysty jubileusz 50-lecia pracy pisano o jubilacie w upamiętniających obchody wydawnictwie Krakowskiego Towarzystwa Oświaty Ludowej. „Nie polityk, nie człowiek stronnictwa, lecz bezprzykładnie skromny, cichy a sumienny i skrzętny badacz, chluba narodu, dziś już uznany przez obcych, zazdroszczących go nam, jako znakomity etnograf polski – Oskar Kolberg zbudował sobie monumentalny pomnik, który potomność podziwiać będzie” . W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele władz, świata nauki i kultury oraz delegacja chłopów. „Na uścisk dłoni, jakim Kolberg darzył wieśniaków, odpowiedzieli oni ucałowaniem jego pracowitych dłoni, a moment ten obchodów niezawodnie głęboko utkwił w pamięci wszystkich zebranych” – relacjonowano przebieg jubileuszu.
Niedługo przed śmiercią – jak pisze Janczewska–Sołomko - Kolberg wypowiedział następujące słowa: „Umieram, Bogu dzięki, z tą pociechą, że według sił moich zrobiłem co mogłem, że nikt mnie za próżniaka nie ma i mieć nie będzie. Co po sobie zostawiam przyda się ludziom na długo”.
KOLORYZACJA ZDJĘCIA © PAI
Oskar Kolberg w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
