Z uwagi na zamknięty charakter imprezy, organizator zastrzega, że mogą brać w niej udział wyłącznie osoby, które otrzymały zaproszenia i potwierdziły przybycie. Prosimy o niedystrybuowanie zaproszeń
Jörg Plickat is one of the most renowned contemporary sculptors in Germany and worldwide. Born in 1954 in Hamburg, he graduated in sculpture from Muthesius University in Kiel in 1980. Since 1980, he has been living and working in Bredenbek, Schleswig-Holstein.
Initially, the sculptural works of the German artist had a figurative character. After 1985, his works began to evolve towards abstract and geometric forms, although the human figure in a reduced form is still noticeable in some of his works. In Plickat's sculptural works created from the second half of the 1980s, references to the European avant-garde tradition are consistently clear. These references have also proven to be fresh and attractive in the 21st century, despite the postmodernist tendencies in sculpture and architecture from the late 80s and 90s (such as the deconstructive works by Frank Owen Gehry) - questioning the modernist attitudes brought by the avant-garde tradition.
Rotraut Fischer. Born in Sulzberg/Allgäu, Germany. Since 1975 she has been working as an independent sculptor, goldsmith, and jewelry designer. First in the West of the Federal Republic of Germany, and since 1986 in the North in Schleswig-Holstein. From 1968 to 1971, she attended Goldsmith’s Apprenticeship in Cologne. In 1971, she studied at the Drawing Academy in Hanau. In the same year, she started her studies in sculpture, product design, fountain design, and jewelry in the class of Professor Friedrich Becker - a prominent designer of kinetic jewelry and sculptures in stainless steel at the University of Applied Sciences in Düsseldorf, which she completed in 1975. In the 1970s, Düsseldorf was the epicenter of the German avant-garde art scene, strongly influenced by Joseph Beuys and the Konrad Fischer Gallery. From Friedrich Becker, whose works often had a distinct geometric and minimalist character, Rotraut Fischer gained a deep understanding of the formal composition and structure of sculpture. Her jewelry "sculptures" stand out with individually considered material choices, aesthetics, and compositional form.
Since 2000, Plickat's main creative material has been corten steel, as well as bronze. According to German art historian Barbara Aust-Wegemund, "the intellectual aspect of the sculptor from Schleswig-Holstein focuses on the relationships between spatiality, material, situation, and light and shadow." His simplified, geometric formal language is understandable worldwide, combining both intimacy and monumentality. It seems that the mastery of Jörg Plickat's sculptural work lies primarily in the sense of proportion - in both monumental and small-scale-studio works, encapsulating both the craftsmanship and spiritual aspect of his sculptures.
My experiences with the artist's sculptures, which I first saw in the vast exhibition spaces at the International Contemporary Art Exhibition Nord Art in Büdelsdorf, Germany, a few years ago, could be described as a "space of dialogue - dialogue of space." The German artist, especially in his large-scale works, uniquely deals with the issues of space and the relationships between the concept of space and the perception of spatial characteristics; creative references to them and philosophical aspects that encompass space in terms of laws describing and characterizing this phenomenon. Plickat's sculptures fit seamlessly into environments with intriguing structures, be it a post-industrial architectural landscape or open spaces, engaging in a dialogue with the surroundings, creating logical connections and reinforcing the artistic metaphors unique to specific (chosen by the artist) places and spaces. This way, through both temporary exhibitions and permanent public sculptures in many countries worldwide, Plickat "sculpts space." This "sculpting of space" not only concerns the physical area annexed by the German artist's art but also touches on the mental space, the awareness of the audience - especially the local community - residents rooted in various traditions and cultures. Plickat's sculptural works are, in a way, an extension of the concept of "social sculpture" by the German artist and activist Joseph Beuys, according to which everyone can shape their surroundings and environment.
Jörg Plickat has had over 350 exhibitions worldwide so far. His over 120 sculptures are displayed in public spaces in ten countries across four continents. He has participated in events such as the 2024 8th Triennale of Sculpture Art in Switzerland, the 25th Nordart Festival in Germany, the Sculpture Art Festival in Brussels, the Prague Line of Sculpture, Chateau Charleval in Luberon, France, Menne Gallery in Kiel, Germany, and Biegas Gallery in Warsaw. He has received numerous national and international awards in the field of sculpture and architectural realization, including the 2017 Nordart Award in Germany, the 2015 MacQuarie Award in Australia (Sculpture Art by the Sea, Bondi), and the 2008 Cultural Heritage Conservation Award of Lower Saxony and the Golden IF Corporate Architecture Award for the reconstruction of the partially destroyed building from 1150 using corten steel. He is also a master sculptor and academic professor, having worked and taught at a variety of institutions worldwide. Honorary Professor at the Academy of Art, University of Architecture and Technology in Xi'an (XUAUT) from 2019 to 2021. ww.plickat.com
Rotraut Fischer's sculptural jewelry is characterized by unconventional material combinations while maintaining a strong sense of formalism in her works. Her jewelry pieces are created by combining silver, gold, and precious stones, skillfully bringing out the tension between delicacy and ruggedness. The artist often combines precious metals with natural stones or their fragments in her compositions. Often, porous stones found in nature form the core of her jewelry compositions. As she says: "I work around the discovered element, using my sculptural concepts [...] I always follow a clear formal concept, combining diamonds, aquamarines, and opals with silver and gold. These precious components harmoniously coexist in sculptural compositions, creating aesthetic balance." The artist emphasizes that in her works there is no "traditional hierarchy" of materials used. Unlike the jewelry tradition where the "honoring" (as the strongest and most valuable element of the jewelry piece) of precious stones is cultivated, in Rotraut Fischer's works there is an aesthetic balance and harmony between the different materials. This approach to materials and the overall composition of the work is a consequence of the influence on her artistic ideas related to conceptual art, to which the artist had the opportunity to become familiar with during her studies in Düsseldorf. Mario Merz and the Arte Povera movement left a serious mark on the creativity of the young German artist at that time. In this way, Rotraut Fischer is one of the first artists who consistently incorporated the ideas of conceptual art and Arte Povera into her jewelry and sculpture work. Her jewelry inherently possesses a sculptural quality, resulting from the creative process - it is more akin to an amulet or a unique wearable sculpture. As the artist emphasizes: "When someone wears one of my unique pieces - neither the wearer nor the jewelry becomes the central point. Instead, an aesthetic imperative emerges: to create a dialectical-antagonistic unity between the jewelry and the wearer." In this context, what is grand can be perceived as small, and what is small can be imagined as monumental - this is a characteristic aspect of Rotraut Fischer's "sculptural jewelry". The same quality - that is; the certainty of proportions presented in her jewelry works, characterize her fully sculptural forms.
More than 250 exhibitions and participations in Germany, Poland, Netherlands, Italy and China
Fundacja im. Bolesława Biegasa w Polsce powstała z fascynacji sztuką tego wybitnego, a jakże niedocenionego wśród rodaków artysty. To instytucja, która działa w ścisłej kooperacji z Biblioteką Polską w Paryżu, która jest odpowiedzialna za spuściznę pod artyście. Na mocy porozumienia między dwiema instytucjami Fundacja odpowiada za promocję i dobre imię artysty, ale także skupia kolekcjonerów, którzy posiadają obrazy lub rzeźby Biegasa. Fundacja prowadzi ewidencję dzieł, znajdujących się w polskich zbiorach. Ocenia autentyczność, dysponuje prawami do odlewów rzeźb. Skupiając najwybitniejszych znawców sztuki Biegasa na świecie, posiada wszelką wiedzę merytoryczną na temat twórczości artysty. Zajmuje się organizacją wystaw i wernisaży.
Historyk sztuki, krytyk sztuki i kurator. Specjalista w zakresie historii sztuki i kultury polskiej na emigracji. Kierownik Katedry Historii Sztuki XX wieku w Europie Środkowej i na Emigracji na Wydziale Sztuk Pięknych UMK (w latach 2010-2019 Zakładu Historii Sztuki i Kultury Polskiej na Emigracji na Wydziale Nauk Historycznych UMK).
Po ukończeniu studiów historii sztuki w Instytucie Historii Sztuki KUL, 1 października 1987 rozpoczął pracę w charakterze asystenta w Zakładzie Historii Sztuki Kościelnej KUL. W roku akademickim 1988/1989 pełnił funkcję kuratora Muzeum Uniwersyteckiego KUL. W 1992 roku, uzyskał stopień doktora z zakresu historii-historii sztuki, na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Marian Bohusz-Szyszko 1901–1995, życie i twórczość, obronionej pod kierunkiem prof. dr. hab. Tadeusza Chrzanowskiego na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL. W październiku 1998 roku (po wcześniejszych semestralnych pobytach w Uniwersytecie w Pawii i w Uniwersytecie Sacro Cuore w Mediolanie), na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. Attilio Alfieri a malarstwo włoskie XX wieku oraz dorobku naukowego, otrzymał stopień naukowy dr. hab. z zakresu historii sztuki, specjalizacja: historia sztuki najnowszej europejskiej i polskiej — polska sztuka na emigracji po 1945 roku. Od październiku 2000 roku kierował Katedrą Kultury Artystycznej w Instytucie Historii Sztuki KUL. W kwietniu 2003 roku zatrudniony na stanowisku prof. nadzw. w Instytucie Historii Sztuki KUL. Od 2000 roku do września 2006 roku był członkiem Rady Wydziału Nauk Humanistycznych KUL. W czerwcu 2001 roku, uchwałą Senatu Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w Wielkiej Brytanii, został mianowany profesorem PUNO z siedzibą w Londynie. Od 1 października 2006 roku pracował na stanowisku prof. nadzw. Uniwersytetu Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Warszawie w Katedrze Antropologii Kulturowej Sekcji Teologii Kultury na Wydziale Teologicznym. Od 1 października 2007 do 30 września 2009 roku kierował Katedrą Dialogu Kultury Artystycznej i Teologii w Instytucie Wiedzy o Kulturze UKSW. W 2007 roku został powołany na członka Senatu Akademickiego Almamer Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Warszawie, na kadencję 2007–2010, w której w latach 2007–2009 kierował Zakładem Historii Kultury i Sztuki. 1 października 2009 roku podjął pracę w Katedrze Historii Sztuki i Kultury Wydziału Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 2010–2019 kierował Zakładem Historii Sztuki i Kultury Polskiej na Emigracji. Od października 2019 roku kieruje Katedrą Historii Sztuki XX wieku w Europie Środkowej na Emigracji na Wydziale Sztuk Pięknych UMK.
Od 1989 roku zainteresowania badawcze oraz publikacyjne prof. J.W. Sienkiewicza dotyczą zagadnień związanych z kulturą artystyczną w obrębie XX i XXI-wiecznej polskiej i europejskiej sztuki nowoczesnej; zwłaszcza polskiej sztuki i polskiego życia artystycznego na emigracji. Głównym obszarem jego zainteresowań, jest polska diaspora artystyczna na terenie Wielkiej Brytanii - przede wszystkim twórczości plastyczna malarzy, rzeźbiarzy i grafików tzw. polskiego Londynu. Poza Wyspami Brytyjskimi, od początku lat 90. XX wieku, obszar badawczy związany z polską emigracją artystyczną, prof. J.W. Sienkiewicz poszerzył m.in. o Włochy, Australię, kraje Bliskiego i Środkowego Wschodu (a szczególnie Liban), a w ostatnich latach również o twórczość artystów polskiego pochodzenia na Litwie, w Egipcie i w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej.
Większość publikacji prof. J.W. Sienkiewicza stawia za cel przywrócenie polskiej XX-wiecznej historii sztuki, nieobecnych do 1989 roku w polskiej literaturze, dokonań twórczych (szczególnie w zakresie plastyki), będących dziełem artystów polskich i polskiego pochodzenia tworzących na emigracji, a także określenie ich roli i udziału we współtworzeniu dziejów plastyki w krajach, które stały się ich nowymi ojczyznami w XX i XXI wieku.
Dorobek naukowy prof. J.W. Sienkiewicza za lata 1987–2023 liczy ponad 250 pozycji, w tym ponad 50 książek (autorskich, współautorskich, redagowanych, współredagowanych) i kilkanaście redakcji serii wydawniczych. Wybrane publikacje książkowe: Zbiory im. Olgi i Tadeusza Litawińskich w Muzeum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1991; Marian Bohusz-Szyszko 1901–1995. Życie i twórczość, Lublin 1995; Attilio Alfieri a malarstwo włoskie XX wieku, Lublin 1997; Polskie galerie sztuki w Londynie w drugiej połowie XX wieku, Lublin-Londyn 2003; Hospicja Nadziei-Hospices of Hope (współred.), Warszawa-Londyn 2004; Wojciech Falkowski. Malarstwo. Painting, Lublin 2005; Turystyka jako dialog kultur (współred.), Warszawa 2005; Bariery kulturowe w turystyce (współred.), Warszawa 2007; Halima Nałęcz, Toruń-Londyn 2007; Dziedzictwo przemysłowe Mazowsza i jego rola w turystyce (współred.), Warszawa 2008; Człowiek w podróży (współred.), Warszawa 2009; Węgrów i ziemia liwska. Perły kultury i atrakcyjność turystyczna (współred.), Warszawa 2009; Ryszard Demel. W drodze do tajemnicy światła, Toruń 2010; Labor Omnia Vincit. Studia z zakresu muzealnictwa, turystyki, sztuki i ochrony zabytków (współred.), Warszawa 2010; Słowa, obrazy, dźwięki w wychowaniu, (współred.), Warszawa 2011; Baśń w terapii i wychowaniu, (współred.), Warszawa 2012; Aksjologia podróży, (współred.), Warszawa 2012; Sztuka w poczekalni. Studia z dziejów plastyki polskiej na emigracji 1939–1989, Toruń 2012; Bluj. Przestrzeń i figura, Wilno 2012; Artyści Andersa. Continuità e novità, Warszawa-Toruń 2013; Inspiracje folklorem w kulturze i edukacji. W dwusetną rocznicę urodzin Oskara Kolberga, (współed.), Warszawa 2014; Artyści Andersa. Continuità e novità, wyd. II, Warszawa 2014; Miasto snów. Robert Bluj. Malarstwo, Wilno 2015; Art of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland & Republic of Ireland in 20th–21st Centuries and Polish–British & Irish Art Relation (współred.), Toruń 2015; Sztuka polska 1945–1970 (współred.), Toruń 2015; Artyści Andersa. Continuità e novità, wyd. III, Warszawa 2016; (Nie)chciana tożsamość (współred.), Toruń 2016; Artyści Andersa. Uratowani z „nieludzkiej ziemi”, Warszawa 2017; Stanisław Frenkiel (1918–2001). Katalog prac ze zbiorów Muzeum Uniwersyteckiego w Toruniu, Toruń 2017; Paris et les artistes polonais / Paris and the Polish Artists 1945–1989 (współred.), Toruń 2018; Eweliny Bluj piksele praskiej rzeczywistości. Roberta Bluja pejzaż miejski przed epoką koronawirusa, Warszawa 2020; Domy Nadziei i Miłosierdzia, Warszawa-Toruń-Wilno 2020; Artyści niepodległościowi poza Polską, Warszawa 2020; Emanacje profesorowi Jerzemu Malinowskiemu w 70. urodziny (współred.), Warszawa 2020; Z Armii Andersa do Armii Izraela : drogi żydowskich żołnierzy Wojska Polskiego do niepodległego Izraela (współred.), Warszawa 2020; Polska sztuka na emigracji w londyńskiej kolekcji Matthew Batesona, Warszawa 2020; Artyści niepodległościowi poza Polską, Towarzystwo Projektów Edukacyjnych, Warszawa 2020; Sztuka w poczekalni. Studia z dziejów sztuki polskiej poza Polską w XX i XX wieku, T. II, Toruń 2022.
Pod kierunkiem prof. J.W. Sienkiewicza powstało ponad 250 prac magisterskich i licencjackich i 7 doktoratów.
Poza pracą naukowo-dydaktyczną, badawczą i publikacyjna, prof. J.W. Sienkiewicz czynnie uczestniczy w promocji polskiej kultury współczesnej w kraju i poza granicami Polski, m.in. poprzez organizację i kuratorstwo wystaw.
Prof. J.W. Sienkiewicz jest członkiem kilkunastu polskich i międzynarodowych towarzystw, stowarzyszeń, organizacji naukowych i rad muzealnych oraz członkiem redakcji i rad programowych czasopism naukowych.
W latach 2012-2017 prof. J.W. Sienkiewicz kierował grantem Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki, pt. Inwentaryzacja i opracowanie spuścizn archiwalnych i kolekcji dzieł sztuki polskich artystów w Wielkiej Brytanii w XX wieku w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu – Kolekcja Archiwum Emigracji i Muzeum Uniwersyteckiego, zrealizowanym w Bibliotece Uniwersyteckiej UMK. Efektem końcowym grantu, jest największa jak do tej pory w polskiej historii sztuki seria 11 katalogów dzieł sztuki polskich artystów z Wielkiej Brytanii, pod redakcją Jana Wiktora Sienkiewicza i Mirosława Adama Supruniuka, opublikowana nakładem Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, na którą składają się katalogi kolekcji dzieł 9 artystów emigracyjnych w zbiorach Muzeum UMK: Janusza Eichlera, Stanisława Frenkla, Haliny Korn-Żuławskiej, Jana Mariana Kościałkowskiego, Mariana Kratochwila, Zdzisława Ruszkowskiego, Zygmunta Turkiewicza (dwa tomy), Aleksandra Wernera (dwa tomy) i Marka Żuławskiego, pióra sześciu autorów – współrealizatorów grantu: Katarzyny Cybulskiej-Jędraszek, Joanny Krasnodębskiej, Sławomira Majocha, Katarzyny Lewandowskiej, Jan Wiktora Sienkiewicza i Mirosława Adama Supruniuka.
Od 2021 roku realizuje grant badawczo-naukowy pt. Polski Nowy Jork. Lubomir Tomaszewski i Emocjonaliści, przyznany przez Fundację Kościuszkowską w Nowym Jorku. Jest on kontynuacją rozpoczętych przez profesora (jeszcze w ramach prac naukowo-badawczych Zakładu Historii Sztuki i Kultury Polskiej na Emigracji na Wydziale Nauk Historycznych UMK rozpoczętych w 2018 roku) badań pt. Polscy artyści w Stanach Zjednoczonych w XX i w XXI wieku. W 2018 i 2019 roku, prof. J.W. Sienkiewicz zrealizował na terenie USA wizyty studyjne połączone z serią wykładów: m.in. w Chicago (w kooperacji z amerykańskim cyklem „Przystanek Historia” IPN); w Jezuickim Ośrodku Milenijnym w Chicago oraz w Helena Modjeska Art and Culture Club w Los Angeles i w San Diego. Zainspirował, a następnie w 2018 roku, w kooperacji z Ministerstwm Spraw Zagranicznych i Konsulatem RP w Los Angeles był współkuratorem wystawy pt. Polish identity. The Poetic Perception - KrakArt Group z Los Angeles, w prestiżowej Galerii BuildingBridges Art Exhange w Los Angeles. O polskiej sztuce na emigracji, w tym w USA, miał serię wystąpień radiowych i telewizyjnych w Los Angeles, Seatle, San Diego, Chicago i Portland.
Od 2018 roku, prof. J.W. Sienkiewicz kieruje projektem badawczo-publikacyjnym Narodowego Instytutu Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA, pt. Słownik polskich artystów na emigracji od XIX do XXI wieku.
Prof. J.W. Sienkiewicz jest pomysłodawcą, współtwórcą oraz współprowadzącym 77 odcinków (spośród 158) cyklu felietonów pt. „Historia jednego obrazu” zrealizowanych i emitowanych w TVP Polonia w latach 2019-2020 oraz cyklu reportaży „Wilno nad Tamizą” - zrealizowanego przez portal „Niebywałe Suwałki”. W 2017 roku, na podstawie książek prof. J.W. Sienkiewicza zrealizowany został film pt. "Artyści Andersa" w reżyserii Rafała Brylla.
W 2014 roku prof. dr hab. Jan Wiktor Sienkiewicz odznaczony został przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a 2022 roku Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” za zasługi w upowszechnianiu polskiej sztuki i kultury na emigracji.
W 2023 roku Prezydent RP Andrzej Duda nadał prof. J.W. Sienkiewiczowi Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi na rzecz popularyzowania polskiego dziedzictwa kulturowego za granicą, za osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej”.
POMYSŁ, PROJEKTY GRAFICZNE, REALIZACJA - © POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA
PROJEKTY - WYDARZENIA - KAMPANIE - WYSTAWY
POLONIJNEJ AGENCJI INFORMACYJNEJ
zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony
i pełny adres internetowy artykułu wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem.
2018-2024 Programming & Design: © Polonijna Agencja Informacyjna
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie i nieautoryzowane użycie treści i kodu źródłowego oprogramowania - zabronione.