110 lat temu urodził się Adolf Forbert, fotograf, operator i reżyser filmowy, współzałożyciel i wieloletni profesor Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, twórca filmów dokumentalnych „Podhale w ogniu”, „Bicz Boży”, a także operator fabularnych „Panienka z okienka”, „Od wulkanu do lodowca”.

Operator filmów fabularnych i dokumentalnych, reżyser filmów dokumentalnych. Brat operatora Władysława Forberta. Jego ojciec, Leon Forbert, był jednym z głośnych fotografów warszawskich, zajmował sie również projektowaniem dekoracji filmowych, przez pewien czas był właścicielem małej wytwórni filmowej.

Adolf Forbert w latach 1929-1931 pracował w Australii jako asystent operatora kroniki filmowej, po powrocie do Polski był asystentem operatora filmów krótkometrażowych. W 1931 r. założył w Warszawie laboratorium filmowe "Sektor", którego był kierownikiem do 1939 roku.

Od 1934 roku realizował zdjęcia do filmów fabularnych. W latach 1939-1941 był operatorem radzieckiej kroniki filmowej. Dostał się do niemieckiej niewoli, z której udało mu się zbiec. W roku 1943 trafił - wraz z bratem Władysławem - do Czołówki Filmowej armii Berlinga. Z kamerą w ręku uczestniczył w wyzwalaniu Krakowa. Nie porzucał zainteresowań fotograficznych: na wystawie fotografiki w Lublinie, w grudniu 1944 roku, wraz z bratem otrzymał pierwsza nagrodę.

Był współzałożycielem łódzkiej szkoły filmowej, profesorem na Wydziale Operatorskim (1948-83), w latach 1951-52 jego dziekanem. W 1980 roku prowadził serię wykładów na Wydziale Filmowym uniwersytetu w Bagdadzie. Od 1982 na emeryturze. Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie