Udział w delegacji do Katynia zorganizowanej w 1943 roku przez Niemców po odkryciu grobów polskich oficerów był bez wątpienia jednym z najbardziej przełomowych momentów w życiu Ferdynanda Goetla. Od tego czasu Związek Sowiecki uznał go za jednego ze swoich wrogów. Dzisiaj możemy o nim pisać bez obaw, chociaż przez cały okres PRL był objęty ścisłą cenzurą.
Wątpliwości wokół osoby Goetla było zresztą więcej. II wojnę światową Goetel przeżył w Warszawie. Brał udział w podziemnym życiu politycznym i kulturalnym, ale znalazł się w nielicznym gronie tych, którzy poddali się rejestracji w nazistowskim Propagandamt. Przez Delegaturę Rządu RP na Kraj był wyznaczony do składu delegacji zaproszonej przez Niemców do Katynia.
W jego dobre imię uderzały również krążące w konspiracyjnych i literackich środowiskach pogłoski. Część z nich była zapewne celowo rozpuszczana przez komunistów, część zaś nie – kręgi literackie zawsze uwielbiały plotki, a warunki okupacyjne zwiększały wrażliwość i zapotrzebowanie na posługiwanie się tą formą szeptanej komunikacji.
Niezależnie od różnych ocen decyzji Goetla o rejestracji w okupacyjnym urzędzie, kwestia ta ma znaczenie drugorzędne. To udział w delegacji do Katynia i dawane przez pisarza świadectwo stały się przyczyną kilkudziesięcioletniej anatemy.
Po Powstaniu Warszawskim Goetel wyjechał do Krakowa. Wejście Armii Czerwonej do miasta i następujące po nim tworzenie państwowego aparatu przez komunistów zmieniło wiele w jego położeniu: z obiektu ataków propagandowych stał się celem działań podejmowanych przez funkcjonariuszy bezpieki. W styczniu 1945 r. dzięki przypadkowi uniknął aresztowania. Po tym wydarzeniu pisarz zorientował się, że grozi mu niebezpieczeństwo. Udało mu się przez prawie cały rok ukrywać w krakowskim klasztorze karmelitów bosych. W tym czasie prokuratura wysłała za nim list gończy.
Goetel zdecydował się podjąć próbę ucieczki z kraju. Udało mu się wyjechać w grudniu 1945 r. Z Krakowa przedostał się do Katowic, a stamtąd pociągiem wyjechał z Polski. Trafił do oddziałów 2 Korpusu Polskiego stacjonujących we Włoszech, a następnie udał się do Anglii. Przez wiele lat żył i tworzył w Londynie. Nigdy nie spotkał się z pozostawioną w kraju rodziną.
Należy wiedzieć, że Ferdynand Goetel należał do grona najpoczytniejszych autorów II RP, jest autorem m.in. takich książek jak „Kar Chat”, „Przez płonący Wschód”, „Z dnia na dzień”, „Samuel Zborowski”, „Czas wojny”, „Nie warto być małym” czy „Patrząc wstecz”. Goetel napisał również scenariusze filmowe do „Dziesięciu z Pawiaka” (1931) oraz „Dnia wielkiej przygody” (1935) .
W PRL twórczość Goetla została objęta całkowitym zakazem cenzorskim. Nie tylko zakazano wznawiania jakichkolwiek jego pism, lecz także wprowadzono go na listę autorów, których dzieła miały zostać wycofane z bibliotek.
Zmarł 24 listopada 1960 r. w Londynie. W 2003 r. jego prochy zostały sprowadzone do Polski i pochowane na zakopiańskim cmentarzu na Pęksowym Brzyzku.
Więcej, dużo więcej, w dziale historia-kultura Polonijnej Agencji Informacyjnej
Ferdynand Goetel W DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ