Samobójstwo Walerego Sławka miało miejsce 2 kwietnia 1939 r. Czołowy polityk obozu sanacyjnego, bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego, trzykrotny premier II Rzeczypospolitej, jeden z głównych twórców założeń konstytucji kwietniowej, strzelił sobie w usta z pistoletu w swoim warszawskim mieszkaniu.
Sławek nie zginął od razu, próbowano go ratować, ale zmarł następnego dnia rano w szpitalu. W swoim liście pożegnalnym nie ujawnił motywów samobójstwa. Jego przyczyny do dziś pozostają przedmiotem wielu przypuszczeń i domniemywań.
Walery Sławek był postacią nietuzinkową. Jeszcze w latach 90. XIX w. zaangażował się on w działalność polskich niepodległościowych socjalistów spod znaku Polskiej Partii Socjalistycznej. W maju 1902 r. w Wilnie po raz pierwszy spotkał Józefa Piłsudskiego i stał się jego jednym z najbliższych współpracowników a nawet przyjacielem.
To on brał udział kilka lat później w słynnej akcji "czterech premierów", którym udało się dzięki brawurowej akcji obrabować carski pociąg wiozący pieniądze z Kongresówki do Petersburga. Sławka wzięli w nim bowiem udział Piłsudski, Aleksander Prystor i Tomasz Arciszewski, którzy pełnili później funkcję premiera Rzeczpospolitej. Bojowcy PPS nie ponieśli strat, a ich łupem padło ponad 200 tys. rubli, które spożytkowano na potrzeby polskich organizacji wojskowych a także na wsparcie dla uwięzionych działaczy i ich rodzin.
W 1914 razem z marszałkiem budował fundamenty Legionów Polskich. Gdy 6 sierpnia 1914 r. kompania kadrowa wymaszerowała w stronę Kielc, Sławek pozostał w Krakowie organizując zaopatrzenie dla Legionów. Nie na długo. Komendant Legionów skierował Sławka do pracy w konspiracji niepodległościowej na terenie Królestwa Kongresowego. Tam aż do 1917 r. wytrwale tworzył struktury Polskiej Organizacji Wojskowej, a także tzw. Organizacji A. W tej ostatniej, absolutnie lojalnej wobec Piłsudskiego, nosił miano „naczelnego matadora”, co podkreślało jego kierowniczą rolę.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w II oddziale Frontu Litewsko-Białoruskiego. Ta niepozorna nazwa kryła poważne zadania polityczne. Oddział miał bowiem za zadanie wcielenie w życie politycznej koncepcji Józefa Piłsudskiego zakładającej odbudowę Rzeczpospolitej jako federacji, przy współpracy Litwinów i Białorusinów. Gdy perspektywy jej sukcesu okazały się marne, Sławek został skierowany do współpracy z Ukraińcami, jako m.in. przedstawiciel przy sztabie ukraińskich sił Symona Petlury.
Sławek należący do grona najbardziej zaufanych ludzi marszałka i po zamachu majowym w 1926 roku trzykrotnie stawał na czele rządu jako premier. Po wejściu w życie zapisów konstytucji kwietniowej miał zastąpić na stanowisku prezydenta II Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego. Plany te, będące w dużej mierze wolą zmarłego Piłsudskiego, nie zostały jednak zrealizowane, ponieważ urzędująca głowa państwa nie zamierzała wcale ustępować.
Jak potoczyły się dalsze losy przyjaciela Piłsudskiego, zakończone samobójczą śmiercią, przeczytacie Państwo w dziale historia-kultura Polonijnej Agencji Informacyjnej.
KOLORYZACJA ZDJĘCIA © PAI
Walery Sławek w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
