W czasie mszy pogrzebowej prezydent Bronisław Komorowski żegnając Wiesława Chrzanowskiego mówił: "Panie profesorze, przekraczając próg wieczności trwale wchodzi Pan do naszego polskiego panteonu. Trwale też Pan pozostaje w naszych sercach. Pozostaje Pan jako wzór wielkiego Polaka, gorącego patrioty, prawego człowieka. Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie, bo całym swoim ofiarnym i pracowitym życiem dobrze zasłużył się rodakom, Kościołowi i ojczyźnie". Zmarł 29 kwietnia 2012 r. w Warszawie. Miał 89 lat. Pochowany został na warszawskich Powązkach.
Wiesław Chrzanowski - działacz narodowodemokratyczny, żołnierz NOW-AK, powstaniec warszawski, więzień polityczny w Polsce Ludowej, w III RP Minister Sprawiedliwości, Marszałek Sejmu i senator IV kadencji, profesor KUL, Kawaler Orderu Orła Białego oraz Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego.
Urodził się 20.12.1923 r. w Warszawie. Jego ojcem był Wiesław, w II RP minister przemysłu i handlu w rządach Władysława Grabskiego i Wincentego Witosa w 1920 oraz prof. i rektor Politechniki Warszawskiej. Matką – Izabela z d. Jaxa- -Dobek. Rodzice Chrzanowskiego pochodzili z rodzin o tradycjach szlachecko-ziemiańskich i patriotycznych. Uczęszczał do Gimnazjum Męskiego im. Stanisława Staszica. Na początku wojny uczestniczył w tajnych kompletach i zdał maturę. W 1941 roku rozpoczął studia prawnicze i ekonomiczne na Uniwersytecie Warszawskim.
W czasie II wojny światowej był przewodniczącym tajnego Koła Prawników Studentów Uniwersytetu Warszawskiego, działał także w organizacji młodzieżowej związanej ze Stronnictwem Narodowym. Należał do Armii Krajowej. Podczas Powstania Warszawskiego walczył w batalionie AK "Harnaś". Po wojnie był przewodniczącym Chrześcijańskiego Związku Młodzieży, związanego ze Stronnictwem Pracy.
Po wojnie wyjechał do Krakowa i na Uniwersytecie Jagiellońskim ukończył studia prawnicze. Wróciwszy do Warszawy podjął pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Prawa Cywilnego Uniwersytetu Warszawskiego, od 1947 roku pracował również w Szkole Głównej Handlowej.
W 1948 roku został aresztowany za próbę utworzenia masowego ruchu katolicko-narodowego i "obalenia siłą ustroju Polski Ludowej". Skazany na 8 lat więzienia, karę odbywał w więzieniach we Wronkach i Rawiczu. Zwolniony po 6 latach, w roku 1956 został zrehabilitowany. Choć ukończył studia i odbył aplikację adwokacką w 1960 roku, przez ponad 20 lat kolejni ministrowie sprawiedliwości sprzeciwiali się wpisaniu go na listę adwokatów. W tym okresie Chrzanowski pracował m.in. jako pomocnik radcy prawnego w spółdzielniach spożywców, następnie w Centralnym Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego oraz w Spółdzielczym Instytucie Badawczym. Był członkiem zespołu informacyjnego przy prymasie Polski Stefanie Wyszyńskim. Od połowy lat 70. współpracował z tworzącą się opozycją polityczną. W latach 1980-1981 był doradcą Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" oraz współautorem pierwszego projektu statutu NSZZ "Solidarność". Jako adwokat reprezentował "Solidarność" w postępowaniu rejestracyjnym.
I tak to przetrwał okupację niemiecką, represje stalinowskie i przechował wszystko to, co najcenniejszego było w przedwojennej Polsce, żeby przenieść to do Polski demokratycznej. Pokolenie Solidarności widziało w nim jednego ze swoich ważnych politycznych i życiowych nauczycieli, nawet wtedy, gdy różniły ich poglądy i ideowe korzenie. Wiesław Chrzanowski był wieloletnim profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i wykładowcą prawa. W 1982 roku rozpoczął pracę jako wykładowca na KUL, od 1987 roku jako profesor. W latach 1987-1990 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Prawa Kanonicznego.
W 1989 roku Chrzanowski był współzałożycielem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego i pierwszym prezesem tej partii, którą kierował przez pięć lat. W 1991 roku w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego został ministrem sprawiedliwości.
Wiesław Chrzanowski w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
