29 maja 1878 roku urodził się Antoni Ponikowski, inżynier, profesor i rektor Politechniki Warszawskiej; premier RP oraz minister oświaty, kultury i sztuki. Życie Ponikowskiego wypełniały trzy aktywności: muzyka, działalność naukowa i polityka. W pierwszej materii dał się poznać jako śpiewak i współtwórca jednego z warszawskich chórów, a także członek komitetu budowy pomnika Fryderyka Chopina w Warszawie. Jego kariera naukowa zawiodła go na fotel rektora Politechniki Warszawskiej, na którym zasiadał dwukrotnie: w latach 1923-1924 i już po wojnie, pełniąc obowiązki rektora w odtwarzającej się w Lublinie PW.
Był jednym z dziesięciu premierów, którzy przed zamachem majowym kierowali pracami rządu. Swoją misję pełnił przez 255 dni. Dłużej od niego w tym okresie urząd premiera sprawowali tylko Władysław Grabski, Wincenty Witos i Ignacy Paderewski.
Działalnością polityczną zajął się już przed I wojną światową. Początkowo związany z ruchem narodowym, zmienił orientację i stał się jedną z najważniejszych postaci chrześcijańskiej demokracji. Od 27 lutego 1918 pełnił obowiązki premiera Królestwa Polskiego przy Radzie Regencyjnej. Na stanowisku szefa rządu znalazł się ponownie 19 września 1921. Po zwycięstwie nad bolszewikami, zadanie Rządu Obrony Narodowej skończyło się. Witos ustąpił ze stanowiska premiera, na jego miejsce powołano Antoniego Ponikowskiego. Rząd Ponikowskiego miał za zadanie uzdrowienie finansów państwa i zażegnanie kryzysu gospodarczego, którego widmo wisiało nad wyczerpaną wojną z bolszewikami Polską: trzeba było podnieść kraj z zapaści gospodarczej i powstrzymać groźbę hiperinflacji.
Gabinet Ponikowskiego był rządem apolitycznym, apartyjnym, rządem fachowców. Cieszył się zaufaniem parlamentu, ale nie posiadał arytmetycznego poparcia żadnej partii. W obliczu sporów między lewicą, a prawicą zdecydowano się wybrać taki rząd, na który będą mogły się zgodzić obie strony sceny politycznej. Ekipa Ponikowskiego zmuszona była do podjęcia niepopularnych decyzji: obcięcia wydatków komunalnych i przeprowadzenia masowych zwolnień w administracji państwowej oraz zaciągnięcia pożyczki na poczet załatania dziury budżetowej. Przyczyną dymisji premiera nie były decyzje dotyczące polityki wewnętrznej, a konflikt z Józefem Piłsudskim.
Po ustąpieniu ze stanowiska premiera pełnił szereg funkcji publicznych i oddawał się pracy naukowej. Nauczać nie przestał podczas okupacji niemieckiej, kiedy prowadził tajne komplety i współpracował z Delegaturą Rządu na Kraj.
W trakcie Powstania Warszawskiego Niemcy wykorzystali go do próby przekonania obrońców Żoliborza do kapitulacji. On i trzyosobowa delegacja zostali zmuszeni, bo zakładnikami Niemców zostały ich rodziny, do wykonania misji mediacyjnej. Wziął w niej udział, natomiast nie nakłaniał do kapitulacji .
Antoni Ponikowski w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
