Dzień zakończenia roku szkolnego był zawsze dniem-królem, dniem- szefem wszystkich dni w kalendarzu. Był sumą wszystkich piątków, lanych poniedziałków, pierwszych i trzecich majów i Bożych Narodzeń. Nic nie mogło jemu się równać, taki Dzień Dziecka to był tylko podnóżek.
Szło się w ten dzień do szkoły bez tornistra i bez drugiego śniadania, bo to tylko na chwilę, przecież już się wyszło ze szkolnego kieratu, on już za mgłą, teraz było się zasłużonym Stefanem Karwowskim na otwarciu Trasy Łazienkowskiej albo zbowidowcem na zjeździe swojego Związku. Z politowaniem oglądało się to szkolne pobojowisko, gdzie nieraz ze strachu pociły się dłonie albo patrzyło jak na pokonany wężowaty labirynt, z którego nie było nadziei na wyjście może jeszcze dwa tygodnie wcześniej, w szaleństwie wystawianych ocen. „Zobaczycie – w czerwcu będzie płacz i zgrzytanie zębów”, powtarzali nauczyciele za Ewangelistą gdzieś tak w okolicach każdego kwietnia, a to bardzo działało na wyobraźnię, malowało czerwiec na czarno, przy czym pędzel tkwił w dłoni Boscha albo Beksińskiego, ustawiało w środku tunelu bez światła na jego końcu...
Rozgrywały się rzeczy ostateczne, walka na śmierć i życie, przed oczami majaczyło świadectwo z zostawionymi wolnymi miejscami. W to wolne nauczyciel mógł wpisać zimne „nie” albo zostawić je puste. Na te dwie opcje oczekiwał nie skończony wyraz „promocji”, bo jeśli „nie” zostało użyte, to „promocji” stawało się rzeczownikiem w dopełniaczu, a jeśli się „nie” nie pojawiło, to stawało się „promocji” rzeczownikiem w bierniku. Wszystko zgodnie ze związkiem rządu w języku ojczystym. Biada była temu z „promocji” w dopełniaczu, bo wtedy przyszłość nie rysowała się kolorami wakacji, to już był Beksiński totalny...
Na zakończenie roku brało się kwiaty, często rosły one w ogrodach albo na działkach. Te ogrodowe to były róże albo gladiole, od razu było widać, kto skąd ma kwiaty. Często rósł też tam asparagus, wiązanka z asparagusem była bardziej formalna, elegantsza, uroczysta. Asparagus to tylko do róż, takich z długimi i ostrymi kolcami, w sam raz dla matematyczki: „dla ciebie mały ogrodnik posadził pnące róże, że tobą był urzeczony, pragnął cię nimi urzec”... Gladiole już bez asparagusa, gladiole były sautẻ, białe lub czerwone, albo biało-czerwone, to już była wręcz wiązanka-symbol...
Ale kwiaty to potem, najpierw szkolna akademia, zwana gdzieniegdzie apelem, jak w jakimś poprawczaku („idziemy na apel”, „proszę pani, o której apel”). Na tymże przemawiał dyrektor, człowiek słowa nie zapamiętywał z takiej przemowy, bo wszystko wokół wydawało się od niej ciekawsze, nawet ten wróbel skaczący po płycie chodnikowej. Przemowy były długie, to był ostatni płotek przed metą, ostatnie myto, które trzeba było odżałować za czekające na rogu ulicy dolce vita...
Kiedy dyro kończył to wtedy do klasy, rączka, kwiatek, cmok, cmok, cmok w prawy, lewy, prawy policzek, świadectwo i tak ze trzydzieści razy, sakramentalne „miłych wakacji” i jak dzikie osły wybiegało się na wolność, z którą nagle nie wiadomo było co zrobić... Ech, wakacje! „Już nigdy nie będzie takiego lata...”
I my także zakończyliśmy rok szkolny: były kwiaty, przemowy i świadectwa z „promocji” - wyłącznie w bierniku. Odśpiewaliśmy nasz hymn narodowy, wysłuchaliśmy utworów śpiewanych i mówionych.
Wszystko w języku polskim, dla którego warto się starać, warto zaczynać i kończyć kolejne szkolne lata! Te w naszej Szkole są zawsze pełne wydarzeń, zwycięstw i porażek, tych też ale takich budujących nas jako ludzi myślących, świadomych, szanujących język polski, polską kulturę i historię. Jako Polaków godnie reprezentujących ojczyznę poza jej granicami...
Kochani uczniowie! Dziękujemy Wam za Waszą ciężką pracę i gratulujemy wytrwałości!
Drodzy rodzice! Bez Waszej pracy i wytrwałości niewiele by się udało, za te Wam również dziękujemy!
Rok szkolny 2023/ 2024 w Polskiej Szkole im. Św Stanisława Kostki w Aberdeen uważamy za zamknięty.
Do zobaczenia we wrześniu!
Tekst: Paweł Kalina
Zdjęcia: Patrycja Włudyka-Banach
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NA PODSTAWIE: Polska Szkoła im. Stanisława Kostki w Aberdeen.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
