Jedyna taka, świętojańska, zaczarowana, rozśpiewana, roztańczona, rozkwiecona, rozgwieżdżona i rozświetlona świetlikami i poezją Poetycka Noc Świętojańska, 22 czerwca 2024 r. na którą Poezjada zaprosiła plejadę gwiazd, z Różą i Bendiktem Frąckiewiczami, Margaux Kier i Henning’iem Brandem, Christophem Ptakiem Wróblem & Sławomirem Olszamowskim, Łukaszem Deptułą & Markiem Skrzypkiem, z Kapelą Kwiatową, z zespołami folklorystycznymi, Polskimi Kwiatami i Marysieńką, poetami polonijnymi oraz z właścicielami „Schlesische Schänke”, Wiolettą i Romanem Gnilkami.
Odtańczono Poloneza, szukano kwiatu paproci, wybrano najpiękniejszy wianek i ogłoszono wyniki fotograficznego konkursu świętojańskiego pt. „Złapać wiatr”.
Było warto, bowiem zgodnie z legendą, Noc Świętojańska miała moc czarodziejską. Gdy pogasły ostatnie ognie, na ziemię schodziły złe duchy, dlatego na rozżarzone węgle rzucano szałwię, dziewannę i bylicę. Ich zapach rozchodzący się po okolicach rozpędzał wszelkie zło. Sama nazwa święta pozostaje zagadką dla badaczy słowiańskiej kultury: czy wywodzi się ona od imienia bóstwa płodności, zawołania, czy może od słowa "kąpiel" - nie wiadomo.
Główne obchody Sobótki, bo tak też nazywane jest święto, przypadały na czas po zachodzie Słońca. - Sobótka była świętem kobiet, a zwłaszcza młodych dziewcząt. W blaskach ognisk snuły marzenia o dalszym życiu. Rozpalano ognie, wokół których śpiewano i tańczono.
Nieodłącznym elementem obchodów było poszukiwanie kwiatu paproci, który zakwitał tylko w tę jedną, szczególną noc, a znalazcy miał dać szczęście i bogactwo. Mógł go znaleźć wyłącznie człowiek sprawiedliwy, bez skazy na sumieniu, który nigdy nikomu nie wyrządził krzywdy. Również pochodzenie tego zwyczaju jest dla badaczy niejasne. Kwiat paproci nazywany był też perunowym kwieciem, od imienia słowiańskiego boga burz Peruna. Pojawiają się różne spekulacje, wśród nich również taka, wedle której kwiat paproci był metaforą słowiańskich panien, które na ten wieczór smarowały się liśćmi-afrodyzjakami.
Kolejną tradycją Nocy Kupały jest wróżebne puszczanie zielnych wianków na wodzie. - Jeśli wianek utonął, dziewczyna miała wkrótce umrzeć. Jeśli popłynął w dal, ślub się odwlekał. A ten, kto wianek wyłowi, miał się stać jej mężem.
Z tradycją Nocy Kupały próbowało walczyć chrześcijaństwo. Skuteczniejszą metodą od przeciwdziałania były próby dostosowania tradycyjnych obrzędów do nowej religii, podobnie jak to miało miejsce np. ze zniczami. Obchody letniego przesilenia skojarzono z obchodzącym swoje święto następnego dnia Janem Chrzcicielem. W ten sposób Noc Kupały stała się Nocą Świętojańską.
Zdjęcia pokazują występ zespołu Polskie Kwiaty Zespół Folklorystyczny Wuppertal PMK działającego przy Polskiej Misji Katolickiej.
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
