127 lat temu - 12 września 1897 r. - w Paryżu urodziła się Irène Curie, starsza córka Marii Skłodowskiej-Curie, która pod okiem matki zdobyła wiedzę o promieniotwórczości i od 1918 r. asystowała jej w Instytucie Radowym na uniwersytecie w Paryżu. W 1925 r. obroniła doktorat z fizyki o cząstkach α wysyłanych przez polon, a w 1926 r. poślubiła młodszego od siebie o 3 lata asystenta matki, Frédérica Joliot. Mieli dwoje dzieci, córkę Hélène i syna Pierre’a. Małżonkowie Joliot-Curie ze względu na złą interpretację swoich pomiarów nie odkryli jako pierwsi neutronu ani pozytonu. Jednak w 1935 roku zostali wyróżnieni Nagrodą Nobla z chemii za odkrycie sztucznej promieniotwórczości.
Odkrywca neutronu sir James Chadwick powiedział o niej: "Urodziła się w czasach tworzenia nauki o radioaktywności, gdy jej rodzice dokonywali wielkich odkryć, dorastała z radioaktywnością, a całe życie zawodowe poświęciła jej badaniu. Nosiła zaszczytne imię, do którego dodała blasku poprzez wielki wkład o dużej doniosłości w zakresie promieniotwórczości oraz rozwoju fizyki jądrowej… W ciągu tych lat kontynuowała i opublikowała prace nad różnymi aspektami promieniotwórczości, jednocześnie jej zapał do badań naukowych był taki, że ani obowiązki administracyjne, ani też pogarszający się stan zdrowia nie mógł powstrzymać jej z dala od laboratorium. Jej rodzice mieli zarówno silne osobowości jak i niezależne umysły i Madame Joliot-Curie odziedziczyła wiele cech z ich charakterów, jak również ich naukowy geniusz. Miała silną osobowość, była naturalna, bezpośrednia i samowystarczalna."
Irena Joliot-Curie dała się poznać jako genialna uczona, która potrafiła dumnie nosić nazwisko rodziców. Warto pamiętać, że jej prace doprowadziły do odkrycia neutronu, pozytonu (dodatniego elektronu), a także przeprowadziła reakcję rozszczepienia jądra atomowego. W 1935 roku, jako druga kobieta w historii, otrzymała Nagrodę Nobla z chemii za prace nad syntezą nowych pierwiastków promieniotwórczych.
"Człowiek musi swą pracę traktować poważnie, musi być niezależny, a nie tylko czerpać z życia przyjemność. To zawsze powtarzała mi moja matka, nigdy natomiast nie usłyszałam od niej, że kariera naukowa jest jedyną drogą, którą warto iść" - wspominała sama Irene Joliot-Curie.
Pod koniec swoich dni wyznała: "Cierpię na chorobę mojej mamy. Nie boję się śmierci. Miałam przepiękne życie". Zmarła 17 marca 1956 r. z powodu białaczki, mając 59 lat. Jej mąż umarł dwa lata później.
Irène Joliot-Curie w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
