17 października 1909 roku urodził się Juliusz Wiktor Gomulicki - historyk literatury, wybitny znawca poezji Cypriana Kamila Norwida, varsavianista, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik Powstania Warszawskiego. Używał wielu pseudonimów literackich stąd też znany również jako: Krzysztof Dąbek, Teofil Jaroszewski, dr Franciszek Kawka, Antoni Zaleski.
Syn pisarza Wiktora Gomulickiego i Franciszki Żelewskiej z d. Matuszewskiej. Uczył się w warszawskim Gimnazjum Michała Kreczmara oraz Gimnazjum Towarzystwa Szkół Pracy w Ostrowie pod Wieleniem, maturę uzyskał w warszawskim Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego (1928). Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a także na Akademii Nauk Politycznych (Wydział Dyplomatyczno-Konsularny) i tajnym Uniwersytecie Warszawskim (psychologia i socjologia).
Debiutował w 1935 r. tekstem pt. „Nauczyciel Norwida” (publikacja: „Myśl Narodowa”, nr 17). W latach 1935–1939 był członkiem redakcji encyklopedii Ultima Thule, współpracował też z pismem „Pion” (1935-1936). Następnie należał do zespołu redakcyjnego „Ateneum” (1938–1939).
W czasie II wojny światowej był działaczem konspiracyjnym, należał do podziemia kulturalnego. Prowadził dwa antykwariaty książkowe, publikował konspiracyjne wydania twórczości Norwida, Żeromskiego czy Wiktora Gomulickiego. Jako żołnierz AK wziął udział w powstaniu warszawskim. W latach 1944–1945 był jeńcem oflagów niemieckich (Grossborn, Sandbostel).
Od grudnia 1945 do 1946 był naczelnikiem Wydziału Upowszechniania Literatury w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W latach 1947–1948 był kierownikiem działu wydawniczego Centralnego Instytutu Kultury. Następnie był zastępcą red. naczelnego i redaktorem naczelnym „Nowych Książek” (1949-1953). W 1957 r. był współzałożycielem Towarzystwa Przyjaciół Książki.
Od 1957 r. współpracował stale z „Rocznikiem Literackim”, prowadząc tam działy: „Oświecenie” (1957-1964), „Wiedza o książce. Bibliografia. Encyklopedie. Słowniki” (1957-1968), „Pamiętniki. Wspomnienia” (1973-1977), „Literatura w informatorach. Miscelanea literackie” (od 1979 r.). Wchodził w skład komitetu redakcyjnego „Encyklopedii współczesnej PWN”, redagując tam dział literatury i sztuki (1957-1959).
W latach 1957–1960 publikował w „Nowych Książkach” cykl pt. Podróże po Szpargalii. Mieszaniny literacko-obyczajowe, zawierający przedruki i pierwodruki tekstów (z autorskim komentarzem) Józefa Ignacego Kraszewskiego, Antoniego Magiera, Teofila Lenartowicza, Adama Naruszewicza, Stanisława Trembeckiego, Cypriana Kamila Norwida.
W latach 1957–1960 i 1983–1985 był wykładowcą literatury i tekstologii na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1961–1965 był radnym Stołecznej Rady Narodowej. Był ponadto recenzentem w Państwowym Instytucie Wydawniczym, pracownikiem Instytutu Badań Literackich PAN, doradcą naukowym Ossolineum. W 1983 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (promotor: prof. Mieczysław Klimowicz). W roku 1994 otrzymał tytuł honorowego obywatela miasta Warszawy, jednak odmówił jego przyjęcia.
Jako edytor zajmował się przede wszystkim twórczością Norwida, opracowując jego Pisma wybrane (t. 1-5, 1968, 1980) oraz Pisma wszystkie (t. 1-11, 1971-1976). Jego zainteresowania badawcze dotyczyły głównie literatury oświecenia i XIX w. oraz historii Warszawy.
W 90. rocznicę urodzin Gomulickiego opublikowano specjalny numer pisma „Kronika Warszawy” (ISSN 0137-3099, nr 3-4 [109-110]/1999), poświęcony jego życiu i twórczości.
Mieszkał w Warszawie przy ul. Krasińskiego 18 na Żoliborzu. Pochowany 17 lipca 2006 r. na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Wybrane publikacje: "O starej i nowej Warszawie" (Wiedza Powszechna 1952), "Trzysta lat książki o Warszawie (1643-1944)" (1961), "Uschła gałąź. O Józefie Lubomirskim (z Dubna), jego rodzinie i jego pamiętnikach" (1975), "Baudelaire a Hoene-Wroński: na marginesie nieznanego listu Baudelaire'a 1854" (Muzeum Literatury, 1983), "Kępa niezapominek. Przygoda z zagadkowym rękopisem Norwida" (Galeria "Parawany", 1996), "Podróże po Szpargalii: mieszaniny literacko-obyczajowe" (Więź, 2010).
Juliusz Wiktor Gomulicki w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
