21 października 1930 r. w Warszawie zmarł Włodzimierz Perzyński, dramatopisarz okresu Młodej Polski, autor dramatów, noweli, powieści, felietonów i poezji. Obecnie w dużej mierze zapomniany.
Życie autora nie jest szeroko znane. Sam pisarz szacował się bowiem jako osoba skryta w sobie, rzadko zwierzająca się komukolwiek. Wśród wielu ludzi sprawiał nawet wrażenie osoby, która nigdy nie była młoda - w wieku osiemnastu lat zapisywał bardzo dojrzałe poezje. Nigdy nie opowiadał innym autorom na temat tworzonej przez siebie sztuki oraz planów na przyszłość działań literackich. Jego autorstwo było więc wielką tajemnicą, do której dostęp miał tylko i wyłącznie artysta.
Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim podróżował po Francji, Egipcie i Włoszech (1899-1901). Wróciwszy współredagował krakowski „Głos Narodu”. W 1905 r. Przeniósł się do Warszawy, następnie przez kilka lat mieszkał we Francji (1907-1912), by po powrocie zostać felietonistą w „Tygodniku Ilustrowanym” i „Rzeczpospolitej” i zaangażować się w warszawskie życie teatralne (współpracował z Szyfmanem, był wiceprezesem Związku Autorów Dramatycznych).
Po debiucie poetyckim (Poezje 1901), zwrócił się raczej ku utworom scenicznym; nawet proza Perzyńskiego opiera się na dialogu, wykorzystującym współczesny, potoczny język mieszczaństwa i inteligencji. Obok najważniejszych dzieł, komedii i powieści, na uwagę zasługują również tomy nowel o precyzyjnej budowie, często wykorzystujących schemat sensacyjny (tomy: To, co nie przemija 1906, Pamiętnik wisielca 1907, Cudowne dziecko 1921, Znamię 1927) oraz zbiory felietonów (Z legend współczesnej Polski 1921, Pralnia sumienia 1930). Tłumaczył sztuki teatralne z francuskiego i włoskiego.
Dramaturgiem został przez przypadek. Nakreślił szkic komedii, który dostał się w ręce Tadeusza Pawlikowskiego, wówczas dyrektora teatru we Lwowie. Pawlikowski zachwycił się pomysłem i skłonił autora, który miał wówczas poważne kłopoty finansowe, aby napisał pełną wersję utworu. W ten sposób powstała jedna z najlepszych komedii Perzyńskiego, Lekkomyślna siostra, której premiera sceniczna we Lwowie w 1904 stała się głośnym wydarzeniem teatralnym. Bohaterką sztuki jest rodzinna "czarna owca", która skompromitowała się porzucając męża i wiążąc z kochankiem. Oczywiście została wyklęta przez rodzinę do czasu, kiedy okazało się, że bogaty kochanek nie żyje i pozostawił jej duży spadek. Ekwilibrystyka moralna, szukanie argumentów przemawiających za przyjęciem zbłąkanej na łono rodziny jest psychologicznym i scenicznym majstersztykiem. Niestety czarna owca okazuje się jeszcze czarniejsza i odmawia przyjęcia spadku. Potępienie ze strony rodziny jest teraz tym większe, im silniejsza była chęć przygarnięcia zbłąkanej krewnej wraz z jej pieniędzmi.
Najważniejsze dzieła to: Lekkomyślna siostra (1904), Aszantka (1907), Szczęście Frania (1909), Michalik z PPS (1910), Złoty interes (1915), Uczniaki (1919), Raz w życiu (1925), Nie było nas – był las (1926), Klejnoty (1930)
Zachęcamy do zapoznania się z bogatym życiorysem tego zapomnianego już pisarza w dziale historia-kultura Polonijnej Agencji Informacyjnej.
Włodzimierz Perzyński w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
