Maria Rodziewiczówna to polska pisarka doby pozytywizmu, autorka powieści Dewajtis, Lato leśnych ludzi czy Między ustami a brzegiem pucharu. Rodziewiczówna pisząca głóóóównie o miłości damsko - męskiej sama prowadziła życie uczuciowe – jak na tamte czasy – nietypowe. Miała świadomość, że bycie kobietą w jakiś sposób ją ogranicza. W częściowo autobiograficznej powieści "Kądziel" napisała o bohaterce zarządzającej, jak ona sama majątkiem wiejskim: "Gdyby była mężczyzną, stałaby się luminarzem powiatu, ale że była kobietą, więc nie miała głosu ni w radzie, ni w sądzie, ni na zjazdach marszałkowskich – nigdzie. (...) Miała wszystkie ciężary obywatela, bez żadnych prerogatyw".
Maria Rodziewiczówna przyszła na świat w 1863 r. we wsi Pieniucha na Grodzieńszczyźnie, w rodzinie ziemiańskiej. Jej rodzice w związku z tym, że brali czynny udział w powstaniu styczniowym, byli represjonowani przez władze zaborcze. Wydarzenia z tego powstania będą później kanwą wielu jej utworów. Jako osiemnastolatka (czyli w roku 1881) osiadła w majątku rodzinnym w Hruszowej na Polesiu. Tam zajmowała się gospodarstwem oraz twórczością pisarską i spłacaniem długów ojca i stryja.
W tym okresie pisarka obcięła krótko włosy i zaczęła ubierać się po męsku w grubą kurtkę z samodziału. Na zachowanych zdjęciach Rodziewiczówny widać, że miała męskie rysy twarzy i postawę. Jest prawdopodobne, że cierpiała na jakieś dolegliwości endokrynologiczne, bo na starość na jej twarzy pojawił się zarost. Nigdy nie wyszła za mąż.
Od 1905 r. działała aktywnie w społecznych organizacjach ziemiańskich. Podczas pierwszej wojny światowej oraz w pierwszych latach po niej brała udział w licznych akcjach społecznych, na przykład w akcji opieki nad ofiarami wojny.
Była bardzo płodna twórczo. W swoich utworach wierna hasłom pozytywizmu, wiele miejsca poświęcała, jak już wcześniej powiedziano, powstaniu styczniowemu, a także kultowi pracy i problemom kobiet. Czesław Miłosz pisał o niej: „W moim powrocie do Rodziewiczówny ktoś może dopatrzeć się przekory czy nawet perwersji. Otóż nie. U nikogo z powieściopisarzy nie znajduję tylu realiów dotyczących wschodnich ziem dawnej Rzeczypospolitej w drugiej połowie XIX wieku czy na początku wieku XX… ". Jej najsłynniejsze powieści to: Dewajtis, Lato leśnych ludzi, Między ustami a brzegiem pucharu, Straszny dziadunio, Wrzos.
Po wybuchu II wojny światowej pisarka została wysiedlona z majątku w Hruszowej. Dwór został splądrowany. Na rozpalonym przed nim stosie spalono bibliotekę i rodzinne archiwum. Meble zostały rozkradzione przez okolicznych chłopów. Pisarka uciekła do Łodzi, potem przeniosła się do Warszawy, gdzie spędziła ostatnie lata życia w bardzo ciężkich warunkach materialnych wspomagana przez przyjaciół. Zmarła 16 listopada 1944 r. na folwarku Leonów koło Żelaznej pod Skierniewicami.
Maria Rodziewiczówna w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
