6 grudnia mija 194. rocznica śmierci wybitnego kaznodziei, biskupa i poety, Jana Pawła Woronicza. Zmarł w Wiedniu. Do końca swoich dni był prymasem Królestwa Polskiego. Na Wawelu w Krakowie, a pogrzeb 8 stycznia 1830 roku okazał się być wielką manifestacją patriotyczną.
Woronicz był człowiekiem, który jasno widział rolę, jaka przypadła mu w dziejach swojego narodu. Był tym, który jako kapłan i poeta powołany został do szukania w historii narodu znaków Bożej łaski i Bożego gniewu. „Prekursor muzealnictwa”, poeta, mówca, dziekan warszawskiej kapituły katedralnej, radca stanu w Radzie Stanu Księstwa Warszawskiego w 1812, w latach 1816–1829 biskup diecezjalny krakowski, arcybiskup metropolita warszawski i prymas Królestwa Polskiego w latach 1828–1829. W 1815 roku mianowany biskupem diecezjalnym krakowskim i senatorem Królestwa Polskiego.
Jan Paweł Woronicz herb Pawęza był silnie związany z Czartoryskimi, krzewicielami romantycznej idei narodowo-wyzwoleńczej, napisał m. in. poemat Świątynia Sybilli z dedykacją dla księżnej Izabeli Czartoryskiej. Wcześniej opisał komnaty królewskie Stanisława Augusta Poniatowskiego w poemacie Na pochwałę nowo urządzonych komnat Zamku Królewskiego w Warszawie, komnat, których główną ozdobę stanowiły obrazy Bacciarellego. W swojej poezji gloryfikował przeszłość Polski, jako narodu wybranego i przepowiadał odzyskanie niepodległości i jego świetlaną przyszłość. Spod jego pióra wyszły m.in.: wiersze Hymn do Boga, Na dzień 3 Maja 1971, List do przyjaciela na wygnaniu, poematy Świątynia Sybilli, Zjawienie Emilki i wiele innych. Warto zaznaczyć, że Zjawienie Emilki to utwór, w którym zobaczyć można pierwsze powiewy nadchodzącego romantyzmu.
Woronicz biskup przyjmował na Wawelu zwłoki księcia Józefa Poniatowskiego, a w 1818 Tadeusza Kościuszki. W 1818 ukazała się bulla Piusa VIII “Ex imposita nobil”, która zniosła diecezję kielecką, a jej terytorium podzieliła między diecezję krakowską (7 dekanatów) i nowo utworzoną diecezję sandomierską. Terytorium diecezji krakowskiej na południe od Wisły zajęła utworzona w 1821 diecezja tyniecka, której stolica została w 1826 przeniesiona do Tarnowa.
Przy końcu życia Woronicz został przeniesiony do Tarnowa. Przy końcu życia Woronicz został przeniesiony 28 lutego 1828 na arcybiskupstwo warszawskie. Jako “prymas Królestwa Polskiego” (kongresowego) koronował cara Mikołaja I na króla polskiego. Umarł w Wiedniu 6 lutego 1829 i według swego życzenia pochowany został na Wawelu w kaplicy biskupa Grota.
Woronicz na swoją ulicę w Warszawie. Niestety nie dowiemy się, czy byłby zadowolony z tej lokalizacji.
Jan Paweł Woronicz w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
