Powstanie Warszawskie pochłonęło setki tysięcy ofiar, wśród nich był kwiat polskiej młodzieży, elita intelektualna kraju. Podczas powstańczych walk zginął także poeta Tadeusz Gajcy.
Urodził się w Warszawie 8 lutego 1922 roku. Dorastał w środowisku rzemieślniczym. Uczęszczał do gimnazjum ks. Marianów na Bielanach. Świadectwo dojrzałości otrzymał w czasie okupacji- w 1941 r. Następnie podjął studia z zakresu filologii polskiej na tajnych kursach Uniwersytetu Warszawskiego.
Debiutował w 1942 r. wierszami zamieszczonymi w konspiracyjnym piśmie "Sztuka i Naród", które zresztą później redagował od listopada 1943 r., ponieważ poprzedni redaktor Andrzej Trzebiński został rozstrzelany. W 1942 i 1943 r. jego wiersze zdobywały liczne nagrody na konkursach konspiracyjnych pism literackich. Publikował nie tylko pod swoim nazwiskiem, ale i pod pseudonimami "Karol Topornicki" i "Roman Oścień".
Walczył w Powstaniu Warszawskim w randze podchorążego. Należał do Armii Krajowej, współpracował z referatem literackim Podwydziału Propagandy Mobilizacyjnej "Rój" Biura Informacji i Propagandy AK. To on wraz z Wacławem Bojarskim i Zdzisławem Stroińskim 25 maja 1943 r. brał udział w akcji złożenia wieńca z biało-czerwoną szarfą i napisem: „Genialnemu Polakowi, Mikołajowi Kopernikowi, w 400-ną rocznicę śmierci – Podziemna Polska” pod pomnikiem Kopernika.
Zginął 16 sierpnia 1944 r. w kamienicy przy ul. Przejazd nr 1/3 (dziś ul. gen. Andersa), która została wysadzona przez niemieckich żołnierzy. Wraz z nim zginął jego przyjaciel, poeta Zdzisław Stroiński.
W swojej twórczości poetyckiej Gajcy nawiązuje do liryki tyrtejskiej, katastrofizmu, twórczości poetów Drugiej Awangardy. W jego wierszach przeważa ton refleksyjny i pesymistyczny, choć poeta nie opisuje wprost okrucieństw wojny. Nawiązuje do nich za pomocą apokaliptycznych wizji pełnych niezwykłych metafory, dzięki którym tworzy osobisty, łatwo rozpoznawalny styl. Podmiot liryczny poezji Gajcego jest człowiekiem, który pragnie zrozumieć sens świata i własnej egzystencji naznaczonej ofiarą i cierpieniem. W wierszach kilkakrotnie pojawia się również przeczucie tragicznej przyszłości – śmierci swojej i najbliższych. Gajcy jest również autorem kilku erotyków inspirowanych miłością do Wandy Sucheckiej. Jeden z nich, pt. Miłość bez jutra, uważany jest za jeden z najpiękniejszych wierszy miłosnych w liryce polskiej.
W sierpniu 2009 prezydent RP Lech Kaczyński pośmiertnie odznaczył Gajcego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za osiągnięcia w działalności na rzecz rozwoju polskiej kultury”.
Więcej w dziale historia-kultura PAI.
Tadeusz Gajcy w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
.png )
