Ryszard Parulski, jeden z najwybitniejszych szermierzy w historii, rodowity warszawiak, przez cały okres kariery sportowej związany z klubem Marymont, mistrz świata w trzech broniach, trzykrotny olimpijczyk, zdobywca srebrnego medalu w Tokio (1964) i brązowego w Meksyku (1968) wraz z drużyną florecistów, prawnik.
Urodzony 9 marca 1938 w Warszawie, syn Józefa (w czasie wojny żołnierz 2 Korpusu gen. W. Andersa) i Wandy Chądzyńskiej (zginęła w domu rozbitym przez niemieckie bomby na Starym Mieście w stolicy w sierpniu 1944), absolwent miejscowego Gimnazjum i Liceum Nr 1 (1958) i Wydziału Prawa UW, gdzie otrzymał tytuł magistra praw (1965), szermierz (188 cm, 85 kg) Marymontu Warszawa (1956-1972); jego trenerem i wychowawcą był mjr Władysław Dobrowolski. Uznany za wielki talent szermierczy we wszystkich broniach i kategoriach wiekowych. Jako junior zdobył tytuł mistrza świata w szabli (1959) aby w kategorii seniorów sięgnąć po mistrzowski tytuł we florecie (1961) i drużynowe pierwszeństwo w szpadzie (1963). W czasie walki zadziwiał niebywałym zaangażowaniem i temperamentem, poruszał się na planszy we własnym tempie i rytmie zmienianym i różnicowanym w zależności od możliwości i umiejętności przeciwnika oraz sytuacji i warunków rywalizacji. Umiał się bić w drużynie i mobilizować do zwycięstwa kolegów.
Stoczył dziesiątki wspaniałych pojedynków, które przeszły do historii szermierki, ale niezapomniana była jego postawa podczas pamiętnych mistrzostwach świata w Gdańsku (1963) kiedy najwszechstronniejszy szermierz tych mistrzostw (tym razem w drużynie szpadzistów!) w decydującym pojedynku z Francją walczył z Andre Bourquardem. Przegrywał już 0:4, a jednak w ciągu zaledwie dwóch minut sam potrafił zadać pięć trafień i sprawić, że złoty medal należał do Polaków (cała nasza ekipa zdobyła po raz pierwszy w historii Puchar Narodów). Utarła się opinia, że „cudownymi dziećmi” polskiej szermierki z przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych nazywano chłopców węgierskiego fechtmistrza J. Keveya. Tymczasem Parulski, który był autentycznym wychowankiem mjr Dobrowolskiego też do tej grupy musi być zaliczany. Najdobitniej świadczą o tym wyniki, które osiągnął.
4-krotny mistrz Polski we florecie (1959, 1966, 1968, 1969), 3-krotny wicemistrz: we florecie (1964, 1965) i szpadzie (1961) oraz brązowy medalista MP we florecie (1961). W konkurencji drużynowej – 11-krotny mistrz Polski: we florecie (1958, 1961-1964, 1966-1968, 1970) i szpadzie (1959, 1961) oraz 7-krotny wicemistrz: we florecie (1959, 1960, 1971, 1972), szpadzie (1961, 1962) i szabli (1963). Osiągnięcia na arenie międzynarodowej. 2-krotny mistrz świata: 1961 Turyn (floret ind.), 1963 Gdańsk (szpada druż.), 8-krotny medalista MŚ: srebrny – 1963 Gdańsk (floret ind. i druż.), 1965 Paryż (floret druż.), 1969 Hawana (floret druż.), brązowy (wszystkie floret druż.) – 1961Turyn, 1962 Buenos Aires, 1966 Moskwa i 1967 Montreal. Był także 2-krotnym finalistą MŚ – 1962 Buenos Aires 4. msc (floret ind.) i 4. msc (szpada ind.) oraz 1966 Moskwa – 5. msc (floret ind.). Wzięty adwokat (częsty obrońca sportowców, dziennikarzy sportowych, ludzi skrzywdzonych w stanie wojennym).
Wybitny działacz. Założyciel i prezes Fundacji „Gloria Victis” (od 1986) i „Olimpiada 2012” oraz Towarzystwa Olimpijczyków Polskich. Od 1980 kierownik sekcji szermierczej RKS Marymont Warszawa. W latach 1989-1992 prezes PZS (wsławił się niedopuszczeniem do kontynuacji kariery sportowej przez J. Pawłowskiego, który – jego zdaniem – zdradził ojczyznę i ideały rycerskie, a wraz z nimi całą sienkiewiczowską tradycję na którą się powoływał i której chciał być kontynuatorem). Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. wielokrotnie Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim OOP. Najlepszy sportowiec Polski w plebiscycie „PS” (1963).
Zmarł 10 stycznia 2017 roku. Miał 79 lat.
Źródło: olimpijski.pl
Ryszard Parulski w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
