14 marca 1771 w Kapustynie na Wołyniu urodził się Józef Chłopicki. Generał, uczestnik wielu wojen - między innymi powstania kościuszkowskiego, wojen napoleońskich i powstania listopadowego, baron Cesarstwa Francuskiego.
Józef Chłopicki szybko, bo już w 1785 roku rozpoczął służbę wojskową w armii polskiej. Brał udział w kampaniach 1792 i 1794 (wojna o konstytucję i powstanie kościuszkowskie). W międzyczasie służył w armii rosyjskiej. Po trzecim rozbiorze wyruszył za granicę i w 1797 roku zaciągnął się na służbę do Legionów Dąbrowskiego, gdzie został przyjęty w stopniu kapitana.
Walczył we Włoszech do 1806 r. Potem przerzucony do Hiszpanii jako dowódca jednego z pułków Legii Nadwiślańskiej odznaczył się w walkach pod Saragossą, przy pierwszym i drugim oblężeniu tego miasta. W 1809 roku został mianowany generałem brygady. Po walkach w Hiszpanii wraca do Polski, aby stoczyć wojnę z carską Rosją, zostaje ranny w Bitwie pod Borodino w 1812 roku.
W 1818 roku w wyniku kłótni z Księciem Konstantym podał się do dymisji, ta została przyjęta. Cała historia zmieniła się wkrótce w humorystyczną opowiastkę, pomimo iż prawdopodobnie to nie Józef Chłopicki był jej bohaterem. Wyglądało to tak: Pewnego dnia odbywała się musztra na placu Saskim. Konstantemu nie spodobał się jeden z oficerów prowadzących. Chcąc go ukarać, kazał mu podejść i chuchnąć. Było powszechnie wiadomo, że Konstanty nie lubił pijaków. Stwierdził więc kategorycznie, że ów oficer pił, lecz dla sprawienia pozorów uczciwości, poprosił innych polskich oficerów, aby powąchali oddech ofiary. Wszyscy potwierdzali spostrzeżenie księcia, za wyjątkiem Chłopickiego, który powiedział "Nie czuję, bo sam dziś piłem wódkę jak mam w zwyczaju co rano". Po opuszczeniu armii oddał się swoim zainteresowaniom, kolekcjonowaniu map, chodzeniu do teatru i grze w karty. Nie zajmował się działalnością spiskową.
Gdy wybuchło powstanie listopadowe, Chłopicki początkowo odmówił wzięcia w nim udziału uznając ten niepodległościowy zryw za "burdę półgłówków, którą mogą ciężko przypłacić" i że "nie należy się do niego mieszać". Kilka dni później, 3 grudnia 1830 roku przyjął jednak funkcję wodza naczelnego, a potem dyktatora. Mimo to nie wierzył w powodzenie powstania. Chciał pertraktować z carem Mikołajem I, 17 stycznia 1831 zrezygnował z funkcji dyktatora, pozostając generałem poprowadził polskie wojska do bitwy pod Olszynką Grochowską, w której został ranny. Miejsce to zostało upamiętnione, jednak w związku z budową stacji kolejowej Olszynka Grochowska krzyż trzeba było przenieść wzdłuż ul. Chłopickiego za przejazd, koło narożnika instytutu kolejowego. Ostatnie dni życia spędził w Krakowie.
Zmarł 30 września 1854. Jego nazwisko jest wyryte na Łuku Triumfalnym w Paryżu w formie Klopicky.
Generał Józef Chłopicki w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
