Jego biografią obdzielić można by kilka osób. - w latach okupacji ofiarnie pracował w Biurze Informacji i Propagandy Armii Krajowej, a po wojnie kontynuował misję w Radiu Wolna Europa. Całe życie poświęcił służbie Polsce, za co został nagrodzony najwyższym polskim odznaczeniem - Orderem Orła Białego. Tadeusz Żenczykowski. Prawnik, działacz polityczny i publicysta. Zmarł 28 lat temu, 30 marca 1997 r. w Londynie. Jako przyczynę zgonu podano zapalenie płuc oraz nowotwór przełyku. Bez wątpienia był postacią nietuzinkową, jednym z najsłynniejszych działaczy emigracyjnych.
W schyłkowym okresie PRL status bestsellera w ramach drugiego obiegu wydawniczego posiadała książka obnażająca kulisy instalowania komunistycznej władzy w Polsce w 1944 r. i represje temu procesowi towarzyszące. Dla wielu młodych Polaków wkraczających w dorosłe życie opublikowana w 1987 r. "Polska Lubelska 1944" była obowiązkową lekturą, w sposób jednoznaczny zadającą kłam treściom głoszonym na lekcjach historii. Autorem tej demaskatorskiej pracy był wiekowy już wtedy Tadeusz Żenczykowski, zatroskany o spuściznę szarganego przez lata dobrego imienia Armii Krajowej i Polskiego Państwa Podziemnego.
Na emigracji aktywnie działał w organizacjach kombatanckich w Wielkiej Brytanii. Zaangażował się też w działalność polityczną, wstępując do Polskiego Ruchu Wolnościowego „Niepodległość i Demokracja”. W ramach zimnej wojny emigracyjna Rada Polityczna (w jej strukturze Żenczykowski pełnił funkcję kierowniczą) zdecydowała się na podjęcie współpracy wywiadowczej z amerykańskimi i brytyjskimi służbami specjalnymi. Zakończyła się ona fiaskiem — wysyłani do kraju kurierzy trafili w ręce bezpieki, a przesyłane do Polski pieniądze, sprzęt i informacje również były przez nią przechwytywane. Na początku 1952 r. komuniści zakończyli tę mistyfikację, kompromitując CIA i zarazem środowisko emigracyjne. Na emigracji uznano T. Żenczykowskiego-Zawadzkiego za jedną z osób odpowiedzialnych za tę porażkę, zwaną aferą Bergu. Do końca życia Żenczykowski przeżywał to niezwykle boleśnie.
Pracował w redakcji "Dziennika Polskiego” i "Dziennika Żołnierza” w Londynie. Należał do Rady Powierników Polskiej Fundacji Kulturalnej w Londynie, tam też był współorganizatorem Studium Polski Podziemnej. W 1954 r. Żenczykowski opuścił Londyn i podjął pracę w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa — z czasem został zastępcą jej dyrektora, Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Tutaj zajmował się sprawami kraju, stając się jednym z najgroźniejszych wrogów komunistycznej władzy.
Po przejściu na emeryturę i powrocie do Londynu w 1972 r. Żenczykowski dał się poznać jako pracowity i kompetentny publicysta oraz historyk. Za swoje zasługi został odznaczony: Orderem Orła Białego, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Medalem Polonia Mater Nostra Est.
Autor wielu prac opisujących wojenne dzieje Polski. Wybrane publikacje: Generał Grot. U kresu walki (1983); Polska lubelska 1944 (1987, wyd. 2 – 1990); Samotny bój Warszawy. Pisma historyczne (2005); Dramatyczny rok 1945 (1981, wyd. 2 – 2005); Od Genewy do Jałty. Rozmowy radiowe, (współautor, 1991); Dwa komitety 1920 1944. Polska w planach Lenina i Stalina (1983). Na łamach „Zeszytów Historycznych” opublikował siedem tekstów.
Zachęcamy do przeczytania jego biografii w dziale historia-kultura PAI
TADEUSZ ŻENCZYKOWSKI- ZAWADZKI w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
