14 kwietnia 1917 roku zmarł Ludwik Łazarz Zamenhof (esp. Ludoviko Lazaro), twórca esperanto i lekarz okulista.
Urodził się 15 grudnia 1859 r. przy ulicy Zielonej w Białymstoku, który znajdował się wówczas na terenie Imperium Rosyjskiego. Środowiska, w którym wychował nie można nazwać łatwym. Miasto miało charakter międzynarodowy, zamieszkiwane było przez ludność wielojęzyczną, a Zamenhof wspominał, że stosunki między mieszkańcami często odbiegały od ideału przyjaźni. Młody Ludwik często chodził na plac targowy, gdzie widział różne grupy ludzi atakujących się nawzajem. Wszystko to dotknęło małego Zamenhofa i będąc dzieckiem uważał, że głównym powodem wrogich stosunków między narodami jest brak wspólnego języka. Marzenie o jednym języku dla całej ludzkości zawładnęło nim mocno i nigdy go nie opuściło.
W 1873 r. rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie ojciec Ludwika zaczął uczyć języka niemieckiego w gimnazjum. Zamenhof we wspomnieniach pisał, że najbardziej przykre dla niego było to, iż w Warszawie w ogóle już nie widział ludzi: widział tylko Rosjan, Polaków, Żydów itd. Wszyscy się nienawidzili wzajemnie, a każdy myślał tylko o swoim narodzie.
Dosyć wcześnie doszedł do wniosku, że wspólnym językiem, o którym nieustannie rozmyślał, może zostać tylko neutralny język nienależący do żadnego żyjącego narodu, ponieważ widział i doświadczył zawiści między różnymi narodami. Zrozumiał, że żaden z języków narodowych nie zostanie wybrany przez władze wszystkich krajów jako wspólny język. W 1873 roku w warszawskim gimnazjum klasycznym zapoznał się z językami starożytnymi i wierny swojemu marzeniu zaczął myśleć nad ożywieniem jednego z tych języków, by posługiwano się nim na całym świecie. Jednak później doszedł do przekonania, że żaden z języków istniejących w przeszłości bądź używanych teraz nie jest odpowiedni do tego celu, a potrzebny jest nowy, sztucznie stworzony język. Od tej pory nie tylko marzył o wspólnym, neutralnym języku, lecz także zaczął zajmować się jego tworzeniem.
W 1878 roku język był prawie gotowy, 19-letni Ludwik nazwał go „Lingwe uniwersala”. Niektórzy koledzy nauczyli się tego języka. Ludwik świętował narodziny uniwersalnego języka wraz z kolegami w domu rodzinnym, chociaż nadal istniała duża różnica między ówczesnym „Lingwe uniwersala” a obecnym esperanto. To był pierwszy okres rozwoju języka.
Zachęcamy do poznania językowego wizjonera w dziale historia-kultura Polonijnej Agencji Informacyjnej.
Ludwik Łazarz Zamenhof w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
