18 czerwca 1990 r. w Warszawie zmarł Henryk Leliwa-Roycewicz, srebrny medalista olimpijski z Berlina (1936), uczestnik kampanii wrześniowej 1939, dowódca batalionu „Kiliński” podczas Powstania Warszawskiego (1944). To Henryk Leliwa - Roycewicz którego powstańcze oddziały uczestniczyły w zdobywaniu kluczowych lokalizacji: Prudentialu, placu Napoleona, gmachów Poczty Głównej i PAST-y. a na ich dachach zawieszały polskie flagi, których widok dodawał otuchy zarówno powstańcom, jak i cywilom. To za szturm na PAST-ę rtm. Roycewicz został po raz drugi odznaczony orderem Virtuti Militari - pierwszy raz otrzymał to najwyższe wyróżnienie za wojnę obronną 1939 r.
Urodzony 30 lipca 1898 w Janopolu (ziemia kowieńska na Litwie), syn Roberta i Eugenii z Likiewiczów, ukończył 7-klasową Szkołę Handlową w Kownie po czym wstąpił ochotniczo (5 grudnia 1918) do Wileńskiego Pułku Ułanów. Uczestnik ofensywy na froncie wschodnim i północnym. Skierowany do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie (luty 1920), awansowany do stopnia ppor. (15 grudnia 1920), rozpoczął służbę w 25 p. Ułanów Wielkopolskich (adiutant pułku). Swoje duże zdolności jeździeckie odkrył podczas 6-miesięcznego kursu oficerskiego w grudziądzkim Centrum Szkolenia Kawalerii (1922), doskonalił je podczas kolejnych dwóch kursów jazdy (1924, 1926) także w Grudziądzu. Uczył jeździć innych (instruktor jazdy konnej) i sam zdobywając coraz większe doświadczenie, stał się w latach trzydziestych czołowym zawodnikiem Polski w wielu specjalnościach.
Reprezentując Klub Jazdy Konnej 25 puł. był m. in.: mistrzem Polski w WKKW (1934), 6-krotnym wicemistrzem kraju: WKKW (1933, 1936), w ujeżdżaniu konia (1933, 1935, 1938) i w skokach przez przeszkody (1931). Był także 2-krotnie brązowym medalistą mistrzostw Polski: w WKKW (1935) i w ujeżdżaniu (1932). W najbardziej prestiżowym konkursie o Puchar Narodów startował 7-krotnie, trzykrotnie zwyciężając (1928 Warszawa, 1931, 1932 Ryga). Największy sukces odniósł wraz z kolegami na IO. Do historii z tego wyczynu naszych jeźdźców przeszedł fakt, że na dwudziestej przeszkodzie drużynowego crossu WKKW żołnierze niemieccy obsługujący trasę biegu zagrodzili Leliwie (Arlekinowi III) drogę, a oficer stwierdził, że polski jeździec zostaje wyłączony z zawodów, gdyż ominął dwudziestą przeszkodę. Arlekin pogalopował z powrotem. Na miejscu Roycewicz został poinformowany, że sędzia się fatalnie pomylił. Były oczywiście przeprosiny, ale cztery dodatkowe kilometry dały się mocno we znaki zmordowanemu Arlekinowi. Niemcy wygrali tę konkurencję i zdobyli złoty medal.
Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 w składzie 25 p. Ułanów Wielkopolskich (Nowogródzka Brygada Kawalerii, Armia „Modlin”). Ranny 27 września w boju z Armią Czerwoną, cudem uchodzi z pola walki (Rosjanie chcieli mieć polskiego rotmistrza żywego) po czym (w kobiecym przebraniu) ucieka ze szpitala w Stryju (wszyscy oficerowie pułku zginęli w Katyniu). Leczy rany w Krakowie i na początku 1941 jest już w Warszawie. Oficer broni w IV Rejonie Armii Krajowej, od października 1943 dowódca batalionu „Kiliński”. W czasie Powstania Warszawskiego kieruje zdobyciem PASTY (3-20 sierpnia). Podczas ataku na ruiny kina Colosseum (8 września) ciężko ranny w kolano, ramię i głowę. Ze Szpitala Wolskiego idzie z cywilami do obozu w Pruszkowie, skąd wydostają go przyjaciele. Po wojnie więzień polityczny skazany na sześć lat więzienia (25 kwietnia 1949). Uniewinniony (20 lutego 1957) od popełnienia zarzucanych mu „przestępstw”. Powrócił do ukochanego jeździectwa. Był trenerem, sędzią i autorem licznych publikacji fachowych. Przygotowywał młodzież do kolejnych igrzysk olimpijskich. Powołał Komisję Środowiskową Żołnierzy Batalionu „Kiliński”. Dwukrotnie odznaczony orderem wojennym Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i Krzyżem Komandorskim OOP. 23 lutego 1990 mianowany pułkownikiem WP. Zmarł w Warszawie 18 czerwca 1990.
Henryk Leliwa - Roycewicz w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
