6 lipca przyszedł na świat dramatopisarz okresu Młodej Polski, autor dramatów, noweli, powieści, felietonów i poezji - Włodzimierz Perzyński. Obecnie w dużej mierze zapomniany. Życie autora nie jest szeroko znane. Sam pisarz szacował się bowiem jako osoba skryta w sobie, rzadko zwierzająca się komukolwiek. Wśród wielu ludzi sprawiał nawet wrażenie osoby, która nigdy nie była młoda - w wieku osiemnastu lat zapisywał bardzo dojrzałe poezje. Nigdy nie opowiadał innym autorom na temat tworzonej przez siebie sztuki oraz planów na przyszłość działań literackich. Jego autorstwo było więc wielką tajemnicą, do której dostęp miał tylko i wyłącznie artysta.
Jego rodzicami byli Leokadia z rodu Bogatków oraz Henryk Perzyński - miejscowy sekretarz magistratu, dziennikarz i wydawca. Część edukacji gimnazjalnej pobierał w Petersburgu, gdzie zainteresował się rosyjską literaturą i teatrem (m.in. nowatorskimi poczynaniami Stanisławskiego). W latach 1899-1901 przebywał we Florencji i Paryżu, gdzie oddawał się studiom nad literaturą włoską i francuską. Studiował filozofię na UJ, jednak studiów nie ukończył. Od 1901 był współredaktorem i stałym felietonistą "Głosu Narodu". W 1905 przeniósł się do Warszawy i związał na stałe z "Tygodnikiem Ilustrowanym".
Resztę życia - z przerwą na podróże zagraniczne 1908-1912 - spędził w Warszawie. Zdążył jednak zwiedzić wtedy Egipt, Francję oraz Włochy. We włoskiej Florencji bliskie stały się mu liczne fragmenty tamtejszej literatury i język; w Paryżu zafascynowała go natomiast najnowsza poezja. Pisarz poznał tam twórczość tamtejszych artystów, jakimi byli m.in.: A. Rimbaud, Ch. Baudelaire, G. de Moupassant, czy bracia Goncourtowie. Zarówno znajomość języków, jak i umiejętność zapisywania do druku w języku włoskim pozwoliły mu na rozpoczęcie studiów teatralnych.
Szerzej dał się poznać również jako felietonista. W jego działalności ogromną rolę pełniły pisane przez niego krótkie, dowcipne felietonowe obrazki, które można było przyrównać do francuskich journali. Te obrazki najczęściej przedstawiały plastyczną formę widoku miasta zawierającą akcenty moralistyki.
Dramaturgiem został przez przypadek. Nakreślił szkic komedii, który dostał się w ręce Tadeusza Pawlikowskiego, wówczas dyrektora teatru we Lwowie. Pawlikowski zachwycił się pomysłem i skłonił autora, który miał wówczas poważne kłopoty finansowe, aby napisał pełną wersję utworu. W ten sposób powstała jedna z najlepszych komedii Perzyńskiego, Lekkomyślna siostra, której premiera sceniczna we Lwowie w 1904 stała się głośnym wydarzeniem teatralnym. Bohaterką sztuki jest rodzinna "czarna owca", która skompromitowała się porzucając męża i wiążąc z kochankiem. Oczywiście została wyklęta przez rodzinę do czasu, kiedy okazało się, że bogaty kochanek nie żyje i pozostawił jej duży spadek. Ekwilibrystyka moralna, szukanie argumentów przemawiających za przyjęciem zbłąkanej na łono rodziny jest psychologicznym i scenicznym majstersztykiem. Niestety czarna owca okazuje się jeszcze czarniejsza i odmawia przyjęcia spadku. Potępienie ze strony rodziny jest teraz tym większe, im silniejsza była chęć przygarnięcia zbłąkanej krewnej wraz z jej pieniędzmi.
Polecamy opowieść o życiu Perzyńskiego w dziale historia-kultura PAI
Włodzimierz Perzyński w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
