9 lipca 1929 w Bystrej odszedł z tego świata Julian Fałat nazywany mistrzem akwareli. Reprezentant malarstwa rodzajowego Młodej Polski. Słynny również dzięki poetyckiemu podejściu do sztuki portretowej. To Fałatowi zawdzięcza sztuka polska stworzenie swoistego kanonu malowania scen polowań na grubego zwierza, a nade wszystko – śnieżnych pejzaży, przedstawianych o różnych porach dnia. Drogę na szczyt artystycznego Parnasu miał jednak Fałat wyboistą. Jako syn wiejskiego organisty, krnąbrny młodzieniec stroniący od szkolnej edukacji, kilkukrotnie porzucał szkolne ławy, uciekając w rodzinne strony: ku polom, lasom i łąkom, których piękno od najmłodszych lat podziwiał i chłonął, rozbudzając w sobie malarską wyobraźnię.
Edukację rozpoczął w szkole powszechnej we Lwowie. Nie pochodził z bogatej rodziny, jego ojciec był wiejskim organistą, ale rodzice dbali o to, by ich dzieci zdobyły odpowiednie wykształcenie. Dlatego po nauce we Lwowie, Julian trafił do gimnazjum w Przemyślu. W 1869 uciekł stamtąd do Krakowa, gdzie został przyjęty do Szkoły Sztuk Pięknych , którą ukończył najprawdopodobniej w 1871. Rok później wyjechał na Ukrainę, aby pracować jako rysownik u doktora Stanisława Krzyżanowskiego. Później trafił do Odessy, gdzie pracował u architekta Feliksa Gąsiorowskiego.
W 1875 przyjechał do Monachium, gdzie utrzymywał kontakty m.in. z Józefem Brandtem oraz Leonem Wyczółkowskim. Z Bawarii udał się do Szwajcarii, gdzie pracował jako technik przy budowie linii kolejowych. Wrócił jednak szybko do Monachium i został studentem tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Utrzymywał się z rysunków tworzonych na zamówienie niemieckich czasopism. Zdobywał też nagrody, zarówno w Monachium, jak i w innych europejskich miastach m.in. w Paryżu. Jego prace zaczęły się w tym czasie cieszyć popularnością również w Polsce.
Po ukończeniu studiów wyjechał do Rzymu, a w 1882 osiadł w Warszawie. W stolicy pracował dla tygodników ilustrowanych i odnosił kolejne sukcesy jako malarz. Pod koniec lat 80. XIX wieku zaczął tworzyć w Berlinie. W 1891 był odpowiedzialny za organizację oddziału polskiego w czasie Międzynarodowej Wystawy Sztuki w Berlinie. Jego dzieła były wystawiane w Europie i w Ameryce. Fałat zdobywał wiele nagród.
Do Polski wrócił na stałe w 1919. Osiedlił się w Toruniu i założył tam Konfraternię Artystów. Nadal był też aktywnym twórcą i wysyłał swoje dzieła na wystawy. Od 1922 do 1923 sprawował urząd dyrektor Departamentu Sztuki w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Cieszył się uznaniem aż do śmierci.
Zachęcamy do przeczytania jego biografii w dziale historia-kultura PAI
Julian Fałat w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
