POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA
Dom Polonii w Warszawie
STOWARZYSZENIE "WSPÓLNOTA POLSKA"
ul. Krakowskie Przedmieście 64, 00-322 Warszawa
28 lipca 1972 r. zmarła Mieczysława Ćwiklińska (z domu Trapszo), aktorka, śpiewaczka, gwiazda przedwojennej sceny. Pochodziła ze słynnego polskiego rodu teatralnego; była córką Marcelego Trapszy i Aleksandry Trapszo z Ficzkowskich. Uczyła się przez osiem lat na pensji Anastazji Warnkówny w Poznaniu. Zaraz po jej ukończeniu, 7 lipca 1897 w Warszawie wyszła za Zygmunta Bartkiewicza, malarza, dziennikarza i powieściopisarza i zamieszkała w Łodzi. W 1899 rozstała się z mężem i przeniosła do Warszawy, gdzie prowadziła dom mód. W tym okresie zaczęła uczyć się u ojca gry aktorskiej.
Debiutowała 2 grudnia 1900 w Teatrze Ludowym w Warszawie, w którym Marceli Trapszo był reżyserem, w roli Helenki (Grube ryby), pod pseudonimem Gryf. „Żywość ruchów i swoboda w traktowaniu roli, doskonała dykcja, lekkość właściwa w prowadzeniu dialogu, a chwilami odzywający się akcent szczerego uczucia” – zauważył w tej debiutanckiej roli Adam Dobrowolski.
W latach 1901-1910 występowała na scenie Warszawskich Teatrów Rządowych, odnosząc sukcesy w farsach, komediach i operetkach. W 1911 grała gościnnie w Dreźnie i Berlinie w partiach operetkowych. Od tego samego roku była na studiach wokalnych w Paryżu, gdzie opracowywała repertuar operowy.
Po wybuchu I wojny światowej pozostała we Francji. W 1918 roku wróciła do Warszawy i zaczęła występować w zespole operetkowym Teatru Nowości, a od 1922 grała w teatrach: Polskim, Małym, Komedii. W sezonie 1926/1927 wraz z Antonim Fertnerem założyła teatr komedii i farsy pod nazwą Teatr Ćwiklińskiej i Fertnera.
W latach 1934-1939 występowała głównie na scenie Teatru Narodowego, grając m.in. Szambelanową w "Panu Jowialskim", Podstolinę w "Zemście" Aleksandra Fredry czy Lulu w "Skizie" Gabrieli Zapolskiej. W pierwszych latach po II wojnie światowej występowała w teatrach krakowskich oraz gościnnie w całej Polsce. W 1950 roku na stałe wróciła do Warszawy i do końca życia pracowała w Teatrze Polskim oraz Teatrze Nowym.
Najważniejsze role teatralne aktorki to: Orgonowa w "Damach i huzarach" Aleksandra Fredry, Flaminta w "Uczonych białogłowach", Arsena w "Mizantropie" i pani Penelle w "Świętoszku" Moliera. Popisową rolę Babki w sztuce Alejandro Casony "Drzewa umierają stojąc" grała - poczynając od 1958 roku - około 1500 razy.
W filmie zagrała m.in. hrabinę Renatę Czermińską w komedii Juliusza Gardana "Czy Lucyna to dziewczyna ?"; prezesową Oksza, matkę Jana w filmie "Jadzia" Mieczysława Krawicza; Czabranową, matkę Tunki w "Doktorze Murku"; postać baronowej w obrazie "Żona i nie żona" Emila Chaberskiego.
Zachęcamy do przeczytania interesującej biografii polskiej artystki w dziale historia-kultura Polonijnej Agencji Informacyjnej
Mieczysława Ćwiklińska w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
