POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA
Dom Polonii w Warszawie
STOWARZYSZENIE "WSPÓLNOTA POLSKA"
ul. Krakowskie Przedmieście 64, 00-322 Warszawa
4 sierpnia 1850 roku na brytyjskiej wyspie Helgoland w południowo-wschodniej części Morza Północnego zmarł Ignacy Prądzyński (utonął podczas swej ostatniej morskiej kuracyjnej kąpieli). Tam też został pochowany, lecz miejsce jego pochówku nie jest znane. Urnę z ziemią z miejsca jego domniemanego pochówku złożono w 1997 r. w Krypcie Zasłużonych w podziemiach poznańskiego kościoła św. Wojciecha.
Generał dywizji Ignacy Prądzyński był gorącym, niezłomnym patriotą, walczącym czynnie o wolność, wybitnym inżynierem wojskowym, fortyfikatorem, genialnym strategiem i teoretykiem wojskowości, oraz jednym z najwybitniejszych, najbardziej utalentowanych polskich wodzów XIX wieku. Napisał około 60 prac z dziedziny wojskowości, oraz własne rozważania z zakresu teorii wojskowej i strategii, cenne dla przyszłych pokoleń oraz wiedzy historycznej pamiętniki. Czynił próby literackie w postaci powieści historycznych, tłumaczył dzieła znanych romantyków.
Urodził się w 1792 r. w Sannikach k. Kostrzyna Wielkopolskiego (powiat poznański), nauki pobierał w Poznaniu i Dreźnie. W 1807 r. uczestniczył w kampanii pomorskiej Napoleona, następnie kształcił się w Szkole Aplikacyjnej Artylerii i Inżynierii w Warszawie. Brał udział w wojnie polsko-austriackiej 1809 r. oraz w kampaniach lat 1812-14.
Od 1815 r. służył w armii Królestwa Polskiego i uczestniczył w pracach demarkacyjnych na granicy Królestwa i Prus, od 1823 r. kierował budową zaprojektowanego przez siebie Kanału Augustowskiego. Związał się z konspiracją niepodległościową – Związkiem Kosynierów w Wielkopolsce, a w Królestwie Polskim z Towarzystwem Patriotycznym i Wolnomularstwem Narodowym, za co był więziony w latach 1826-29.
Po wybuchu Powstania Listopadowego awansował na generała brygady, później dywizji i objął stanowisko kwatermistrza wojsk polskich. Zasłynął jako zdolny strateg, sztabowiec i planista, czego dowodem wygrana bitwa pod Iganiami (10 IV 1831 r.). Po upadku powstania wywieziony do Rosji, po uwolnieniu w 1834 r. osiadł najpierw w Sandomierskiem, później w Krakowie.
Często odwiedzał rodzinną Wielkopolskę, nosząc się z zamiarem osiedlenia w Kórniku u Tytusa Działyńskiego. Był autorem licznych opracowań (m.in. Czterej ostatni wodzowie polscy przed sądem historii) i obszernych pamiętników. Zmarł w 1850 r. na wyspie Helgoland na Morzu Północnym, gdzie przebywał na kuracji i tam został pochowany. Urnę z ziemią z miejsca jego pochówku złożono w 1997 r. w Krypcie Zasłużonych w podziemiach poznańskiego kościoła św. Wojciecha.
Polecamy obszerny artykuł o generale, budowniczym Kanału Augustowskiego w dziale historia-kultura PAI
Ignacy Prądzyński w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
