POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA
Dom Polonii w Warszawie
STOWARZYSZENIE "WSPÓLNOTA POLSKA"
ul. Krakowskie Przedmieście 64, 00-322 Warszawa
Marian Langiewicz dyktatorem Powstania Styczniowego został z konieczności, sam niechętnie widział siebie w tej roli. W sytuacji, gdy Mierosławski porzucił powstanie, władze powstańcze i Rząd Narodowy reprezentujące radykalny odłam (czerwonych) postanowili iść na kompromis z obozem burżuazyjno-ziemiańskim (białymi), który ze względu na Mierosławskiego odmawiał dotąd pomocy powstańcom, ws. osoby nowego dyktatora. Wybrano Langiewicza, który był przez krótki czas symbolem narodowego pojednania, dokonanego ponad podziałami między „białymi” a „czerwonymi”. 5 sierpnia przypada rocznica jego urodzin w 1827 roku
Będąc jeszcze uczniem brał udział w powstaniu Wiosny Ludów w 1848 r. Studiował m.in. języki słowiańskie oraz nauki matematyczno-fizyczne na uniwersytetach we Wrocławiu, Pradze i Berlinie. Po studiach poświęcił się karierze wojskowej, służąc w wojsku pruskim do 1859 r. Uczestniczył w powstaniu Garibaldiego we Włoszech, później był wykładowcą w polskiej szkole wojskowej w Paryżu i Genui. Na początku Powstania Styczniowego został dowódcą sił powstańczych walczących w Górach Świętokrzyskich. Mianowany generałem ogłosił się w marcu 1863 r. dyktatorem, reprezentując obóz „białych”,
Langiewicz w czasie Powstania osiągnął szczyty popularności. Przyrównywano go do Kościuszki, Garibaldiego a nawet Napoleona. 4 marca 1863 roku podekscytowane patriotycznie warszawianki w imieniu wszystkich kobiet polskich pisały: „Uwielbieniem przejęte dla czynów Twoich, Jenerale, składają Ci warszawianki w imieniu wszystkich Polek serdeczne dzięki za to, coś dotąd z pomocą Bożą dla ukochanej Ojczyzny naszej uczynił. Bóg z Tobą! Błogosławieństwo matek i dzieci polskich z Tobą!”.
Radość z rządów Langiewicza nie trwała długo. Bitwa pod Małogoszczą (24 II) oraz klęska pod Grochowiskami (18 III) zdziesiątkowały jego oddziały i zadecydowały o upadku jego dyktatury. Langiewicz chcąc zebrać nowe siły i odpocząć postanowił wraz z ocalałymi żołnierzami udać się do Galicji. W trakcie przekraczania granicy został aresztowany przez Austriaków. W ten sposób zakończył się jego szlak bojowy. Po dwóch latach został zwolniony. Otrzymawszy szwajcarskie obywatelstwo wyemigrował do tego kraju.
W Szwajcarii odwiedził Władysława Platera. Wśród polskich emigrantów był witany jako bohater. Pod koniec 1865 r. wyruszył do Anglii i tam działał w Ognisku Rewolucyjnym Polskim. Nie widząc sensu działalności organizacji postanowił z kilkoma weteranami powstania wyemigrować do Turcji. Później wycofał się z polityki. W tym czasie zmarła jego ciężko chora żona. Tam pracował jako urzędnik w kolejach tureckich, a w 1877 r. zatrudniony został jako agent zbrojeniowy, kupując broń w zakładach Kruppa w Essen. W owym czasie dorobił się nieco, za co zakupił stadninę koni arabskich. W 1873 r. ożenił się z Angielką Zuzanną Bery. W ostatnich latach życia marzył o powrocie do Ojczyzny. Langiewicz wrócił do Galicji, aby pertraktować zakup posiadłości w Nowym Sączu. Wróciwszy do Konstantynopola zapadł na zapalenie płuc i zmarł 12 maja 1887 r. Został pochowany na cmentarzu angielskim z czasów wojny krymskiej Haidar Pasha w Stambule.
Marian Langiewicz w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
