11 sierpnia 1944 roku powstańcy warszawscy powstańcy opuścili Redutę Wawelską na Ochocie. Jedyną drogą ewakuacji były kanały, gdyż cały teren był już okrążony.
W nocy z 1 na 2 sierpnia 1944 r. zaczął tworzyć się zwarty ośrodek powstańczy w kamienicach między ulicami Wawelską, Pługa, Mianowskiego i Uniwersytecką, nazywany później „Redutą Wawelską". Dowódcą oddziału IV Obwodu Armii Krajowej Warszawa-Ochota i komendantem ośrodka był ppor. Jerzy Gołębiewski ps. „Stach".
Ośrodek liczył ok. 500-600 mieszkańców (głównie inteligencji) oraz ok. 150 Powstańców. Niedostateczne uzbrojenie żołnierzy rekompensowały grube mury zamkniętych w pierścień bloków. Od 4 sierpnia oddziały RONA pod dowództwem SS-Brigadeführera Bronisława Kamińskiego, wspierane przez dwie kompanie SS w sile ok. 300 żołnierzy zaczęły atakować Redutę. Od 7 sierpnia trwały całodniowe ostrzeliwania artylerii niemieckiej, stacjonującej na Polu Mokotowskim.
Powstańcy dzielnie się bronili, zadając nieprzyjacielowi szkody w ludziach, jak i sprzęcie - spalono nawet niemiecki czołg. Jednak ze względu na kończące się środki do walki i straty własne postanowiono opuścić stanowisko. Tak długa obrona było możliwa między innymi dzięki temu, że podczas okupacji na podwórku budynku wybudowano studnię, która umożliwiała zaopatrzenie w wodę i przeżycie powstańcom i mieszkańcom otoczonym w domu. Reduta Wawelska była ostatnim punktem oporu na Ochocie.
Ewakuacja Reduty Wawelskiej na Ochocie w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.