To hasło od lat inspiruje wszystkich, którzy – niezależnie od pogody i okoliczności – z zaangażowaniem uczestniczą w akcji porządkowania polskich nagrobków na Cmentarzu Bajkowa w Kijowie.

W sobotę, 18 października, zgodnie z tradycją, grupa aktywistów reprezentujących organizacje polskie zrzeszone w Związku Polaków Ukrainy przystąpiła do wspólnych prac przy sprzątaniu i odnawianiu polskich grobów.

Na Cmentarzu Bajkowa spoczywa wielu wybitnych Polaków, którzy w XIX i XX wieku przyczynili się do rozwoju Kijowa – lekarzy, nauczycieli, inżynierów, duchownych, działaczy społecznych i artystów. Dzięki ich pracy i poświęceniu miasto zyskało nowy kształt, a ich groby stanowią dziś nie tylko ślady historii, lecz także symbole polskiej obecności w stolicy Ukrainy.

Od 1992 roku, dzięki pasji i wytrwałości społeczników z organizacji „Zgoda”, wśród których szczególnie zapisały się postaci śp. Wiktorii Radik i Czesławy Raubiszko, udało się ocalić od zniszczenia ponad 600 polskich mogił. Dziś tę szlachetną misję kontynuuje Związek Polaków Ukrainy – z szacunkiem, oddaniem i otwartym sercem.

– Opiekujemy się polskimi grobami na Cmentarzu Bajkowa od ponad 23 lat. Dbamy o to, by nie uległy one zniszczeniu i by nasza, polska obecność w Kijowie nie zatarła się w pamięci – podkreśliła prezes ZPU, Lesia Jermak.

Tegoroczna akcja została zorganizowana przez Związek Polaków Ukrainy we współpracy ze Посольство Республіки Польща у Києві / Ambasada RP w Kijowie, którą reprezentował wicekonsul Tomasz Sipowski. Dyplomata aktywnie włączył się w prace porządkowe, a także przywiózł znicze, które zapłonęły na polskich grobach jako znak pamięci i wdzięczności dla przodków.

W wydarzeniu uczestniczyli także przedstawiciele młodzieży polonijnej, nauczyciele, działacze społeczni oraz członkowie kijowskich organizacji polskich. Wspólna praca stała się nie tylko gestem troski o dziedzictwo, lecz także okazją do spotkania i rozmowy o wartościach, które łączą pokolenia Polaków na Ukrainie.

Akcja „Ocalmy mogiły przodków od zapomnienia” to dowód, że pamięć o przeszłości jest wciąż żywa – pielęgnowana z miłością, wdzięcznością i poczuciem odpowiedzialności za wspólne dziedzictwo.