Robert Bluj, artysta malarz, nauczyciel akademicki. Urodzony w 1970 roku w Wilnie na Litwie. W latach 1992–97 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, na Wydziale Malarstwa. W 2014 roku uzyskał stopień naukowy doktora w zakresie sztuk pięknych w Warszawskiej ASP, a w 2020 roku, w macierzystej uczelni, stopień doktora habilitowanego sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych w zakresie konserwacji dzieł sztuki. Robert Bluj należy do najwybitniejszych współczesnych artystów polskich średniego pokolenia tworzących poza granicami Polski. Głównymi tematami, które artysta od lat realizuje w autorskiej technice olejno-woskowej jest figuracja oraz kompozycje pejzażowe i martwa natura.
W przedstawieniach figuratywnych polski malarz z Wilna nawiązuje do bogatych osiągnięć realistycznych aktów żeńskich i męskich, głęboko osadzonych w tradycji klasycznej i doświadczeniach kultury baseny Morza Śródziemnego. Widoczne w aktach i portretach pędzla Roberta Bluja odniesieniami do kultury greckiej i rzymskiej, ale także renesansu włoskiego i europejskiego klasycyzmu, zinterpretowane w jednoznacznie rozpoznawalnej manierze stylistycznej, czynią polskiego malarza z Wilna, jednym z najciekawszych polskich malarzy figuratywnych ostatniej dekady XX wieku i mijającego niebawem ćwierćwiecza XXI wieku.
Artysta ma także wiele osiągnięć w zakresie dydaktyki artystycznej. W 2000 roku założył w Wilnie autorskie studio rysunku i malarstwa, w którym prowadzi zajęcia z dziećmi i młodzieżą oraz osobami dorosłymi w zakresie rysunku i malarstwa. Corocznie studio Roberta Bluja organizuje młodzieżowe warsztaty i plenery malarskie. Uczniowie, którzy wyszli z pracowni Bluja kontynuują naukę na wielu wyższych uczelniach Litwy oraz w innych krajach Unii Europejskiej a także w krajach pozaeuropejskich.
Od 2002 roku Robert Bluj jest członkiem związku Malarzy Litwy. W 2009 r. odznaczony został Medalem Związku Polaków na Litwie za zasługi w krzewieniu polskości na Litwie oraz Medalem i Dyplomem honorowym na I Międzynarodowej Wystawie Malarstwa i Grafiki „Barwy Polski w Rzymie”, który miał miejsce w Cascina Farsetti. W 2013 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski odznaczył Roberta Bluja Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej za wybitne zasługi w popularyzowaniu polskiej kultury i osiągnięć w działalności artystycznej. W 2022 roku, wraz z 25 wybitnymi artystami tworzącymi w Polsce i poza granicami Polski, artysta z Wilna reprezentował polską sztukę w Pawilonie Polskim na wystawie pt. „Ponad granicami” na NordArt 2022 w niemieckim Budelsdorfie, przygotowaną pod kuratelą prof. Jana Wiktora Sienkiewicza, kierownika Katedry Historii Sztuki XX wieku w Europie Środkowej i na Emigracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2024 roku artysta wystawi swoje prace po raz drugi w Niemczech na NordArt 2024.
Wystawa prac malarskich Roberta Bluja w Gauger Gallery w Warszawie, jest wyborem w większości monumentalnych wielkoformatowych płócien z jego bogatego dorobku. Tematem przewodnim wystawy jest akt kobiecy. Retrospektywne ujęcie tej tematyki, jest doskonałą okazją, by spojrzeć na twórczość polskiego artysty urodzonego i mieszkającego w Wilnie, poprzez pryzmat doświadczeń jego wielkich poprzedników i mistrzów z okresu dwudziestolecia międzywojennego, gdzie akt i portret kobiecy – jak chociażby w twórczości Ludomira Slendzińskiego, mocno charakteryzowały wileńskich artystów, chętnie sięgających do inspiracji dziełami twórców zafascynowanych klasyką i tradycją antyczną Basenu Morza Śródziemnego.
Fundacja im. Bolesława Biegasa w Polsce powstała z fascynacji sztuką tego wybitnego, a jakże niedocenionego wśród rodaków artysty. To instytucja, która działa w ścisłej kooperacji z Biblioteką Polską w Paryżu, która jest odpowiedzialna za spuściznę pod artyście. Na mocy porozumienia między dwiema instytucjami Fundacja odpowiada za promocję i dobre imię artysty, ale także skupia kolekcjonerów, którzy posiadają obrazy lub rzeźby Biegasa. Fundacja prowadzi ewidencję dzieł, znajdujących się w polskich zbiorach. Ocenia autentyczność, dysponuje prawami do odlewów rzeźb. Skupiając najwybitniejszych znawców sztuki Biegasa na świecie, posiada wszelką wiedzę merytoryczną na temat twórczości artysty. Zajmuje się organizacją wystaw i wernisaży.
Historyk sztuki, krytyk sztuki i kurator. Specjalista w zakresie historii sztuki i kultury polskiej na emigracji. Kierownik Katedry Historii Sztuki XX wieku w Europie Środkowej i na Emigracji na Wydziale Sztuk Pięknych UMK (w latach 2010-2019 Zakładu Historii Sztuki i Kultury Polskiej na Emigracji na Wydziale Nauk Historycznych UMK).
Po ukończeniu studiów historii sztuki w Instytucie Historii Sztuki KUL, 1 października 1987 rozpoczął pracę w charakterze asystenta w Zakładzie Historii Sztuki Kościelnej KUL. W roku akademickim 1988/1989 pełnił funkcję kuratora Muzeum Uniwersyteckiego KUL. W 1992 roku, uzyskał stopień doktora z zakresu historii-historii sztuki, na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Marian Bohusz-Szyszko 1901–1995, życie i twórczość, obronionej pod kierunkiem prof. dr. hab. Tadeusza Chrzanowskiego na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL. W październiku 1998 roku (po wcześniejszych semestralnych pobytach w Uniwersytecie w Pawii i w Uniwersytecie Sacro Cuore w Mediolanie), na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. Attilio Alfieri a malarstwo włoskie XX wieku oraz dorobku naukowego, otrzymał stopień naukowy dr. hab. z zakresu historii sztuki, specjalizacja: historia sztuki najnowszej europejskiej i polskiej — polska sztuka na emigracji po 1945 roku. Od październiku 2000 roku kierował Katedrą Kultury Artystycznej w Instytucie Historii Sztuki KUL. W kwietniu 2003 roku zatrudniony na stanowisku prof. nadzw. w Instytucie Historii Sztuki KUL. Od 2000 roku do września 2006 roku był członkiem Rady Wydziału Nauk Humanistycznych KUL. W czerwcu 2001 roku, uchwałą Senatu Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w Wielkiej Brytanii, został mianowany profesorem PUNO z siedzibą w Londynie. Od 1 października 2006 roku pracował na stanowisku prof. nadzw. Uniwersytetu Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Warszawie w Katedrze Antropologii Kulturowej Sekcji Teologii Kultury na Wydziale Teologicznym. Od 1 października 2007 do 30 września 2009 roku kierował Katedrą Dialogu Kultury Artystycznej i Teologii w Instytucie Wiedzy o Kulturze UKSW. W 2007 roku został powołany na członka Senatu Akademickiego Almamer Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Warszawie, na kadencję 2007–2010, w której w latach 2007–2009 kierował Zakładem Historii Kultury i Sztuki. 1 października 2009 roku podjął pracę w Katedrze Historii Sztuki i Kultury Wydziału Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 2010–2019 kierował Zakładem Historii Sztuki i Kultury Polskiej na Emigracji. Od października 2019 roku kieruje Katedrą Historii Sztuki XX wieku w Europie Środkowej na Emigracji na Wydziale Sztuk Pięknych UMK.
Od 1989 roku zainteresowania badawcze oraz publikacyjne prof. J.W. Sienkiewicza dotyczą zagadnień związanych z kulturą artystyczną w obrębie XX i XXI-wiecznej polskiej i europejskiej sztuki nowoczesnej; zwłaszcza polskiej sztuki i polskiego życia artystycznego na emigracji. Głównym obszarem jego zainteresowań, jest polska diaspora artystyczna na terenie Wielkiej Brytanii - przede wszystkim twórczości plastyczna malarzy, rzeźbiarzy i grafików tzw. polskiego Londynu. Poza Wyspami Brytyjskimi, od początku lat 90. XX wieku, obszar badawczy związany z polską emigracją artystyczną, prof. J.W. Sienkiewicz poszerzył m.in. o Włochy, Australię, kraje Bliskiego i Środkowego Wschodu (a szczególnie Liban), a w ostatnich latach również o twórczość artystów polskiego pochodzenia na Litwie, w Egipcie i w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej.
Większość publikacji prof. J.W. Sienkiewicza stawia za cel przywrócenie polskiej XX-wiecznej historii sztuki, nieobecnych do 1989 roku w polskiej literaturze, dokonań twórczych (szczególnie w zakresie plastyki), będących dziełem artystów polskich i polskiego pochodzenia tworzących na emigracji, a także określenie ich roli i udziału we współtworzeniu dziejów plastyki w krajach, które stały się ich nowymi ojczyznami w XX i XXI wieku.
Dorobek naukowy prof. J.W. Sienkiewicza za lata 1987–2023 liczy ponad 250 pozycji, w tym ponad 50 książek (autorskich, współautorskich, redagowanych, współredagowanych) i kilkanaście redakcji serii wydawniczych. Wybrane publikacje książkowe: Zbiory im. Olgi i Tadeusza Litawińskich w Muzeum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1991; Marian Bohusz-Szyszko 1901–1995. Życie i twórczość, Lublin 1995; Attilio Alfieri a malarstwo włoskie XX wieku, Lublin 1997; Polskie galerie sztuki w Londynie w drugiej połowie XX wieku, Lublin-Londyn 2003; Hospicja Nadziei-Hospices of Hope (współred.), Warszawa-Londyn 2004; Wojciech Falkowski. Malarstwo. Painting, Lublin 2005; Turystyka jako dialog kultur (współred.), Warszawa 2005; Bariery kulturowe w turystyce (współred.), Warszawa 2007; Halima Nałęcz, Toruń-Londyn 2007; Dziedzictwo przemysłowe Mazowsza i jego rola w turystyce (współred.), Warszawa 2008; Człowiek w podróży (współred.), Warszawa 2009; Węgrów i ziemia liwska. Perły kultury i atrakcyjność turystyczna (współred.), Warszawa 2009; Ryszard Demel. W drodze do tajemnicy światła, Toruń 2010; Labor Omnia Vincit. Studia z zakresu muzealnictwa, turystyki, sztuki i ochrony zabytków (współred.), Warszawa 2010; Słowa, obrazy, dźwięki w wychowaniu, (współred.), Warszawa 2011; Baśń w terapii i wychowaniu, (współred.), Warszawa 2012; Aksjologia podróży, (współred.), Warszawa 2012; Sztuka w poczekalni. Studia z dziejów plastyki polskiej na emigracji 1939–1989, Toruń 2012; Bluj. Przestrzeń i figura, Wilno 2012; Artyści Andersa. Continuità e novità, Warszawa-Toruń 2013; Inspiracje folklorem w kulturze i edukacji. W dwusetną rocznicę urodzin Oskara Kolberga, (współed.), Warszawa 2014; Artyści Andersa. Continuità e novità, wyd. II, Warszawa 2014; Miasto snów. Robert Bluj. Malarstwo, Wilno 2015; Art of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland & Republic of Ireland in 20th–21st Centuries and Polish–British & Irish Art Relation (współred.), Toruń 2015; Sztuka polska 1945–1970 (współred.), Toruń 2015; Artyści Andersa. Continuità e novità, wyd. III, Warszawa 2016; (Nie)chciana tożsamość (współred.), Toruń 2016; Artyści Andersa. Uratowani z „nieludzkiej ziemi”, Warszawa 2017; Stanisław Frenkiel (1918–2001). Katalog prac ze zbiorów Muzeum Uniwersyteckiego w Toruniu, Toruń 2017; Paris et les artistes polonais / Paris and the Polish Artists 1945–1989 (współred.), Toruń 2018; Eweliny Bluj piksele praskiej rzeczywistości. Roberta Bluja pejzaż miejski przed epoką koronawirusa, Warszawa 2020; Domy Nadziei i Miłosierdzia, Warszawa-Toruń-Wilno 2020; Artyści niepodległościowi poza Polską, Warszawa 2020; Emanacje profesorowi Jerzemu Malinowskiemu w 70. urodziny (współred.), Warszawa 2020; Z Armii Andersa do Armii Izraela : drogi żydowskich żołnierzy Wojska Polskiego do niepodległego Izraela (współred.), Warszawa 2020; Polska sztuka na emigracji w londyńskiej kolekcji Matthew Batesona, Warszawa 2020; Artyści niepodległościowi poza Polską, Towarzystwo Projektów Edukacyjnych, Warszawa 2020; Sztuka w poczekalni. Studia z dziejów sztuki polskiej poza Polską w XX i XX wieku, T. II, Toruń 2022.
Poza pracą naukowo-dydaktyczną, badawczą i publikacyjna, prof. J.W. Sienkiewicz czynnie uczestniczy w promocji polskiej kultury współczesnej w kraju i poza granicami Polski, m.in. poprzez organizację i kuratorstwo wystaw.
Prof. J.W. Sienkiewicz jest członkiem kilkunastu polskich i międzynarodowych towarzystw, stowarzyszeń, organizacji naukowych i rad muzealnych oraz członkiem redakcji i rad programowych czasopism naukowych.
W latach 2012-2017 prof. J.W. Sienkiewicz kierował grantem Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki, pt. Inwentaryzacja i opracowanie spuścizn archiwalnych i kolekcji dzieł sztuki polskich artystów w Wielkiej Brytanii w XX wieku w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu – Kolekcja Archiwum Emigracji i Muzeum Uniwersyteckiego,
Od 2018 do 2021 roku, prof. J.W. Sienkiewicz kierował projektem badawczo-publikacyjnym Narodowego Instytutu Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA, pt. Słownik polskich artystów na emigracji od XIX do XXI wieku.
Od 2024 roku rozpoczął badania poświęcone polskim artystom plastykom w Argentynie.
Prof. J.W. Sienkiewicz jest pomysłodawcą, współtwórcą oraz współprowadzącym 77 odcinków (spośród 158) cyklu felietonów pt. „Historia jednego obrazu” zrealizowanych i emitowanych w TVP Polonia w latach 2019-2020 oraz cyklu reportaży „Wilno nad Tamizą” - zrealizowanego przez portal „Niebywałe Suwałki”.
W 2017 roku, na podstawie książek prof. J.W. Sienkiewicza zrealizowany został film pt. "Artyści Andersa" w reżyserii Rafała Brylla.
W 2014 roku prof. dr hab. Jan Wiktor Sienkiewicz odznaczony został przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a 2022 roku Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” za zasługi w upowszechnianiu polskiej sztuki i kultury na emigracji.
W 2023 roku Prezydent RP Andrzej Duda nadał prof. J.W. Sienkiewiczowi Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi na rzecz popularyzowania polskiego dziedzictwa kulturowego za granicą, za osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej”.
POMYSŁ, PROJEKTY GRAFICZNE, REALIZACJA - © POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA
PROJEKTY - WYDARZENIA - KAMPANIE - WYSTAWY
POLONIJNEJ AGENCJI INFORMACYJNEJ
zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony
i pełny adres internetowy artykułu wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem.
2018-2024 Programming & Design: © Polonijna Agencja Informacyjna
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie i nieautoryzowane użycie treści i kodu źródłowego oprogramowania - zabronione.