Andrzej Pomian, a właściwie Bohdan Sałaciński - polski historyk i pisarz emigracyjny. Nazwisko, którym posługiwał się po wojnie, było jednym z jego konspiracyjnych pseudonimów. Urodził się 2 stycznia 1911 na Podolu pod Czarnym Ostrowiem w pobliżu Kamieńca. W 1928 ukończył Państwowe Gimnazjum im. Marii Konopnickiej w Ostrogu. Wydział Prawa na Uniwersytecie Warszawskim w 1932, gdzie od 1930 do wybuchu wojny był asystentem przy katedrze prawa rzymskiego.
Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Piechoty w Zambrowie. Odbywał od 1934 aplikację sądową, a następnie pracował w Prokuratorii Generalnej RP uzyskując stopień referendarza w 1937.
W czasie wojny pracował jako adwokat, w Podziemiu wykładał prawo rzymskie na tajnym Uniwersytecie Warszawskim oraz działał w Komendzie Głównej AK. " Początkowo uważałem, że konspiracja wojskowa nie jest potrzebna" - wspominał po latach - "W 1942 roku wstąpiłem do Armii Krajowej. Tam był potrzebny ktoś, kto mógłby się zająć sprawami narodowościowymi." Pomian, który pochodził z Kresów i znał język rosyjski oraz ukraiński, nadawał się do tej roli idealnie. "Zająłem się tymi rzeczami w dziale "N", który odpowiadał za propagandę dywersyjną, ale myśmy uprawiali propagandę pozytywną". Jego komórkę przeniesiono do Wydziału Propagandy Bieżącej Komendy Głównej AK. Sprawował on funkcję szefa Wydziału od 1943 roku.
W nocy z 15 na 16 kwietnia 1944 odleciał do Londynu w ramach operacji „Most” I, jako emisariusz do polskiego rządu w Londynie. Tam pracował w sztabie Naczelnego Wodza, a następnie w latach 1946–1950 był delegatem gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego do utrzymywania kontaktów z krajowym podziemiem.
O Generale pisał tak: „Jeśli dziś dwie literki AK stały się znakiem wysiłku całego narodu polskiego w walce o niepodległość, jeśli słowo Kraj ma dla ucha polskiego dźwięk mocny i zawsze jednakowy – to w dużej mierze jest to zasługą obecnego Wodza Naczelnego. Dzięki jego osobistym walorom i autorytetowi, płynącemu z głębokiej, jednającej pełne zaufanie prawości – współpraca wszystkich czynników Polskiego Państwa Podziemnego: cywilnego, politycznego i wojskowego, stała się źródłem jedności całego społeczeństwa.“
Był jednoznaczny w ocenie Powstania Warszawskiego: „Orientowałem się, że w Warszawie musi wybuchnąć walka, że to było nieuniknione przy ówczesnych nastrojach ludności, przy ówczesnej sytuacji politycznej to było nieuniknione. Warszawa musi wypowiedzieć w imieniu całej Polski. (...) Powstanie Warszawskie było ukoronowaniem całej walki całego narodu polskiego o wolność i niepodległość. Bez niego kilkuletni krwawy nasz wysiłek musiałby pozostać na zawsze czymś połowicznym i niedokończonym. Dopiero wystąpienie Warszawy, jako przedstawicielki całej Polski, nadało mu pełny sens. Na tym polega znaczenie powstania.“
Z ramienia Rządu RP na Obczyźnie do 1954 stał na czele tajnej działalności na kraj. W 1945 był jednym ze współzałożycieli (razem m.in. z Jerzym Lerskim, Janem Nowakiem-Jeziorańskim) Polskiego Ruchu Wolnościowego -Niepodległość i Demokracja. W 1955 wyemigrował do USA i zamieszkał w Waszyngtonie. Od 1956 był korespondentem rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa. Podpisał list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)
Od 1955 roku żył w Waszyngtonie, gdzie zmarł 20 kwietnia 2008.
Jest autorem i współautorem cennych prac historycznych, m.in. Powstanie Warszawskie (1946), Polskie Siły Zbrojne w II wojnie Światowej - Armia Krajowa (1950) i Polska broni niepodległości 1918-1945(1990).
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
