Polska była jednym z pierwszych krajów powołujących państwową ( publiczną ) służbę zatrudnienia w Europie. W dniu 27.01.1919 roku Naczelnik Państwa na wniosek Prezydenta Ministrów ( premiera ) RP podpisał dekret o organizacji państwowych urzędów pośrednictwa pracy i opieki na wychodźcami . Był to pierwszy dokument stanowiący o tworzeniu państwowych urzędów pośrednictwa pracy ( i opieki na wychodźcami ) , które miały podlegać ówczesnemu Ministerstwu Pracy i Polityki Społecznej - "„"w celu ułatwienia wyszukiwania pracy". Wśród zadań wymieniano : pośrednictwo pracy, porady przy wyborze lub zmianie zawodu oraz udzielanie informacji o krajowych i zagranicznych stosunkach zarobkowych, zbieranie i zestawianie dat statystycznych.
Bezrobocie w latach 1918-1939 było stałym elementem rzeczywistości i jednym z najważniejszych problemów ekonomiczno-społecznych. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Polska tworzyła podstawowe instytucje rynku pracy i formy organizacyjne, niezbędne do walki z bezrobociem, a było ono niemałe: liczba bezrobotnych w końcu 1918 roku sięgnęła 450 tysięcy, z czego w samej Warszawie dochodziła do 90 tysięcy. Polska pod tym względem znajdowała się w gorszym położeniu niż inne państwa, które jeszcze przed I wojną światową wypracowały określone sposoby walki z bezrobociem i miały w tej dziedzinie doświadczenie.
W celu złagodzenia społecznych skutków bezrobocia w grudniu 1918 roku powołano Komitety Niesienia Pomocy Bezrobotnym. Ich działalność miała charakter doraźny i polegała na udzielaniu potrzebującym zapomóg pieniężnych lub darowizn żywnościowych.
Pierwszą poważną formą walki z bezrobociem stanowiło utworzenie Państwowych Urzędów Pośrednictwa Pracy jako podstawowych instytucji rynku pracy zajmujących się rejestracją bezrobotnych i kierowaniem ich do pracy w kraju i za granicą, a także zbieraniem i prowadzeniem informacji statystycznych dotyczących rynku pracy. 27 stycznia 1919 roku Józef Piłsudski podpisał Dekret o organizacji państwowych urzędów pośrednictwa pracy i opieki nad wychodźcami:
"Na wniosek Rady Ministrów stanowię: (…) W celu ułatwienia wyszukiwania pracy oraz w celu opieki nad wychodźcami polskimi tworzą się państwowe urzędy pośrednictwa pracy i opieki nad wychodźcami, które podlegają Ministerstwu Pracy i Opieki Społecznej. Urzędy te powstać mają zależnie od decyzji Ministra Pracy i Opieki Społecznej w miastach powiatowych, punktach pogranicznych oraz tych miejscowościach, w których okaże się to szczególnie pożądanem."
Po II wojnie światowej zniesiono prywatne i społeczne pośrednictwo pracy, a przed publicznymi służbami zatrudniania postawiono prócz klasycznych zadań również łagodzenia stałych niedoborów siły roboczej. W ramach przekształceń ustrojowych zmieniło się również bezpośrednie podporządkowanie organizacyjne służb zatrudnienia przekształcono je w komórki organizacyjne rad narodowych.
W latach 80 do stycznia 1990 roku administracją pracy zajmowały się organy administracji państwowej. Dla sprawnej obsługi powstającego rynku pracy na mocy ustawy z dnia 29 .XII.1989 roku o zatrudnieniu na bazie dotychczasowych terenowych organów administracji państwowej ds. zatrudnienia ( tj. wydziałów zatrudnienia i spraw socjalnych) utworzono wojewódzkie i rejonowe biura pracy. Z dniem wejścia przepisów ustawy tj. 01.01.1990 roku nałożono na nie całkiem nowe zadania a same biura pracy uległy przekształceniom w rejonowe urzędy pracy.
27 stycznia przypada Dzień Pracownika Publicznych Służb Zatrudnienia - święto wprowadzone ustawą z 16 grudnia 2010 roku na wniosek Ministra Pracy i Polityki Społecznej.
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
