29 września 1944 roku doszło do bitwy pod Jaktorowem, w rezultacie której zostały rozbite siły Grupy Armii Krajowej "Kampinos". Tego samego dnia nad ranem ruszyło na Żoliborz natarcie 19 Dywizji Pancernej wspartej wydzielonymi siłami z Grupy Korpuśnej gen. SS i policji Ericha von dem Bacha , poprzedzone ostrzałem artyleryjskim połączonym z nalotami bombowymi.
Powstańcy rozpaczliwie broniąc się na niewielkim już obszarze ograniczonym ulicami: Krasińskiego, Słowackiego, Potocką, Drużbacką, Bohomolca, Promyka i Koźmiana, jednocześnie gotowali się do uderzenia na wał wiślany. Po godz. 10.00 wyruszyło natarcie żołnierzy 8 pal i 13 pp. Jednocześnie do sztabu 8 Dywizji Piechoty przyszła zza Wisły depesza zmieniająca termin podstawienia środków przeprawowych z godz. 11.00 na 19.00. Na odwołanie akcji było już za późno. Pozbawieni wsparcia żołnierze AK zdołali zdobyć część stanowisk niemieckich, jednakże nie widząc zapowiadanej pomocy oraz ze względu na wzmagający się ogień nieprzyjaciela, wycofali się. Straty były ogromne. Ciężkie walki trwały do wieczora. O godz. 17.50 obie strony przerwały ogień. Oddelegowani z Komendy Głównej AK do pertraktacji płk Karol Ziemski „Wachnowski" i por. Jerzy Kamiński „Ścibor" wraz z towarzyszącym im oficerem niemieckim skierowali się do stanowiska dowodzenia ppłk ,,Żywiciela". Ppłk „ Żywiciel”, mimo iż ciężko ranny leżał na noszach, nie zamierzał podjąć decyzji o kapitulacji. Wkrótce jednak ustąpił. Do godz. 23.00 oddziały AK złożyły broń.
1 października w meldunku dziennym sekcji kontrwywiadowczej wydziału rozpoznawczego niemieckiej 9 Armii podano: Po zakończeniu walk na Żoliborzu poddało się dotychczas 60 oficerów, 1300 uzbrojonych powstańców, 130 uzbrojonych kobiet, 400 rannych powstańców. Zdobyczy jeszcze nie można określić [...]. 4 października stwierdzono natomiast: [...] Na Żoliborzu zdobyto: 494 karabiny, 405 pistoletów maszynowych, 52 PLAT-ów, 93 elkaemów, 13 cekaemów, 23 moździerze, 1 działo ppanc. 5 cm, 2 miotacze płomieni, 6 pancerschrecków, 10 pancerfaustów, 90 pistoletów, 30 karabinków, 1 500 granatów ręcznych, 800 granatów moździerzowych, 15 ładunków wybuchowych, 39 butelek zapalających, 580 kg materiałów wybuchowych, 120 spadochronów, 30 zasobników z zaopatrzeniem, 2 pontony, 200 000 sztuk rosyjskiej i 200 000 sztuk niemieckiej amunicji piechoty, 66 000 rosyjskiej amunicji do pistoletów maszynowych 1000 sztuk amerykańskiej amunicji do rusznic przeciwpancernych, większa ilość przedmiotów wyposażenia i sprzętu wojskowego.
Idący do niewoli powstańcy byli dzieleni na dwie grupy: oficerów i kobiety oraz podoficerów i żołnierzy szeregowych. Następnie sformowane kolumny kierowano do Pionier-Parku przy ul. Powązkowskiej 34/38, w rejon ul. Wolskiej bądź bezpośrednio do obozu przejściowego w Pruszkowie. Do 3 października Niemcy ewakuowali szpitale i punkty opatrunkowe.
Z Dulagu 121 na początku października powstańcy zostali przewiezieni do obozu jenieckiego w Altengabow, a następnie do stalagów i oflagów w Sandbostel, Gross Liibras, Oberlangen, Fallingbostel, Bergen-Belsen, Gross Rosen, Altenburg, Lamsdorf oraz Molsdorf.
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
