W 1986 roku w Telewizji Polskiej wyemitowano pierwszy odcinek serialu komediowego „Alternatywy 4” w reżyserii Stanisława Barei. Serial opowiada o przygodach kilku rodzin pochodzących z różnych grup społecznych. Wszyscy bohaterowie wprowadzają się do nowo oddanego bloku na warszawskim osiedlu. Na nowych mieszkańców czeka wiele niespodzianek oraz przebiegły gospodarz, Stanisław Anioł (Roman Wilhelmi).
Komedia obyczajowa o perypetiach mieszkańców bloku na warszawskim Ursynowie, zabarwiona zjadliwą ironią i kpiną z peerelowskiej rzeczywistości, posuniętą aż do surrealistycznej satyry. Przybyły z Pułtuska prowincjonalny dygnitarz partyjny Stanisław Anioł obejmuje stanowisko gospodarza domu. Szybko ujawnia się jako przedsiębiorczy organizator życia społeczności blokowej. Kreuje się na zwierzchnika i arbitra we wszystkich sprawach, nawet dotyczących życia osobistego sąsiadów. Wydaje nakazy i zakazy, zwołuje zebrania, dręczy mieszkańców czynami społecznymi. Zdesperowani lokatorzy nie wytrzymują tyranii znienawidzonego ciemiężcy i mobilizują się przeciwko jego samowoli. W decydującej chwili przemieniają swój blok w ruinę pełną degeneratów.
Anioł, ostatecznie skompromitowany i wyśmiany, odczuwa skutki dywersyjnej działalności niesubordynowanych mieszkańców. Ale, jak się wkrótce okazuje, zostaje administratorem resocjalizacji osiedla.
Stanisław Bareja (1929 - 1987) należał do tych nielicznych polskich reżyserów, którzy poświęcili się wyłącznie komedii. I co więcej - odnieśli niekwestionowany sukces. W bogatym dorobku autora "Misia" znalazły się bowiem tylko dwa gatunkowo odmienne utwory: "Dotknięcie nocy" (1962) i pierwszy polski serial kryminalny "Kapitan Sowa na tropie" (1965). Pochodzą one z początkowego okresu jego twórczości i nie odegrały w późniejszej biografii artystycznej Barei poważniejszej roli. Co innego komedie. Dzięki takim, jak "Poszukiwany - poszukiwana" (1973), "Nie ma róży bez ognia" (1974), czy słynny "Miś" (1980) Bareja wpisał się na stałe w annały rodzimej kinematografii. Twórczość autora "Bruneta wieczorową porą" dzieli się zwykle na dwa okresy. Pierwszy obejmuje lata sześćdziesiąte. Reżyser kręcił wówczas lekkie, przyjemne komedie sytuacyjne, zatrącające nawet o bulwarową farsę i wodewil. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych beztroski "śmiech dla śmiechu" zastąpił "śmiech z podtekstami" - zjadliwa ironia i kpina z peerelowskiej rzeczywistości, satyra na narodowe przywary, posunięta nierzadko aż do surrealizmu. Serial "Alternatywy 4" należy do tego drugiego nurtu. Zrealizowany na początku lat osiemdziesiątych dość długo "odpoczywał" na sławetnej "półce". Emisji (w wersji okrojonej przez cenzurę) doczekał się dopiero na przełomie 1986 i 1987 roku, zaskarbiając sobie sympatię i zainteresowanie widzów. Nieco mniej przychylna była krytyka. Wytykano serialowi brak spójności, nierówne tempo, chaotyczny montaż. Zastrzeżenia recenzentów budziła także konstrukcja fabuły, w myśl której cała akcja, choć "zjednoczona" losami mieszkańców nowego bloku, zasadza się na mniej lub bardziej autonomicznych mini - scenkach i skeczach. Mimo utyskiwań krytyki kolejne odcinki "Alternatywy 4" systematycznie przykuwały do telewizorów miliony widzów. Zasługa to nie tylko humorystycznych perypetii głównych bohaterów, ale też niemal całej polskiej czołówki aktorskiej, która zaludniła ironiczno - prześmiewczy świat serialu.
Zdjęcie: fotosy reklamowe dystrybutora - materiały prasowe.
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
