Marek Nowakowski. Przez czytelników i literaturoznawców doceniany jest za językowy słuch, wierność pewnym wątkom i wykreowanym postaciom, a także umiejętność opisu detali. Obrazek, portret, lapidarny zapis rzeczywistości i codzienności są siłą jego prozy. Pisarz nazywany „epikiem polskiej powszedniości” ale też - jak sam mawiał - "zaklinaczem słów”, czyli kimś kto siłą rażenia słowem przyciąga rzesze czytelników. Dla Nowakowskiego i jego rówieśników z pokolenia zwanego generacją „Współczesności” najważniejsze były problemy polskiej rzeczywistości i ludzi w niej żyjących. Niezwykle silne było u nich pragnienie manifestowania własnej indywidualności.
Urodzony 2 kwietnia 1935 wychowywał się w podwarszawskich wówczas Włochach . Uczęszczał do Szkoły Powszechnej nr 1 im. I Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego przy ulicy Parkowej 22, której kierownikiem był jego ojciec, Antoni Nowakowski. Przerwał naukę w szkole średniej, po czym pracował na lotnisku Okęcie, w strukturach Związku Młodzieży Polskiej, a następnie jako górnik dołowy w kopalni Rybnickiego Zjednoczenia Węglowego.
W młodości dwukrotnie skazany został na karę więzienia, w którym spędził kilkanaście miesięcy. Wyrok odbywał m.in. w obozie pracy przy ul. Anielewicza w Warszawie („Gęsiówka”). W latach 1953–1958 studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, lecz nie uzyskał tytułu magistra. Mieszkał w Warszawie. Był żonaty z Jolantą Nowakowską[10]. Jest ojcem aktorki i tancerki Idy Nowakowskiej.
"W tej pełnej zagadek przyszłości widziałem siebie jako myśliwego, który łapie życie, chwyta bezlik jego odsłon, komplikacji, meandrów, tajemnic. Zespala ten pulsujący materiał w trwały stop. Takie sobie wyznaczyłem zadanie. " Marek Nowakowski, Pióro. Autobiografia literacka, Iskry, Warszawa 2012, s. 76
Debiutował w 1957 ogłoszonym na łamach „Nowej Kultury” opowiadaniem "Kwadratowy". Współzakładał podziemne pismo literackie „Zapis” (1977), był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz publicystą „Gazety Polskiej”
Uczestnik protestów przeciwko wprowadzeniu w 1976 zmian do Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Aresztowany w 1984. W styczniu 1976 podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W 2005 wchodził w skład honorowego komitetu wyborczego kandydata na Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, a w 2010 Jarosława Kaczyńskiego.
Zmarł 16 maja 2014, został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Jako literat jest zaliczany do tzw. pokolenia „Współczesności”. W swojej twórczości zajmował się oficjalnie przemilczanymi obszarami życia, ludźmi z tzw. marginesu społecznego i z peryferii wielkomiejskich. Bohaterowie wielu jego utworów to ludzie skłóceni z prawem. Wydał m.in. zbiory opowiadań: "Ten stary złodziej" (1958), "Benek Kwiaciarz" (1961), "Silna gorączka" (1963), "Zapis" (1965), "Mizerykordia" (1971), "Książę Nocy" (1978). Autor "Raportu o stanie wojennym" (cz. 1 1982, cz. 2 1983) i trzech zbiorów wspomnień o życiu w dawnej Warszawie Powidoki (1995, 1996, 1998).
W latach 90. wydał kilka książek w satyryczny sposób ukazujących rzeczywistość społeczną Polski z okresu transformacji ustrojowej: "Homo Polonicus" (1992), "Grecki bożek" (1993). W 2005 napisał książkę "Nekropolis", w której wracał do Warszawy z lat swojej młodości, dając obraz ówczesnego życia literackiego stolicy. W 2009 nakładem wydawnictwa Świat Książki ukazała się książka "Syjoniści do Syjamu", będąca zbiorem krótkich opowiadań i impresji ukazujących absurdy PRL.
Tworzył scenariusze do filmów: "Meta" (1971), "Przystań" (1971) i "Siedem czerwonych róż, czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych" (1973). Na podstawie jego opowiadania powstał film: "Gonitwa" (1971).
Zdjęcie: Stołeczna Estrada, Warszawski Kiermasz Książki 2012
Wszelkie materiały zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione.
