Dzisiaj już nieco zapomniany, ale jeszcze niedawno chętnie grany na deskach teatru - "Grube ryby" czy "Dom otwarty" to utwory, które przyciągały widzów trafnymi spostrzeżeniami na temat kondycji społecznej wykraczającej poza czasy pozytywizmu, w których tworzył Michał Bałucki. Wspominamy go z racji 120 rocznicy śmierci w 1901 roku w Krakowie.
Michał Bałucki urodził się 29 września 1837 roku w Krakowie, pochodził z rodziny mieszczańskiej (jego ojciec był krawcem, matka – neofitka z Kochmanów – prowadziła kawiarnię). Uczęszczał do krakowskiego gimnazjum Św. Anny, następnie na wydział matematyczno-fizyczny (od 1857), a potem historyczno-literacki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1857-1864 brał udział w spotkaniach artystów zbierających się w pracowni rzeźbiarskiej Parysa Filippiego w Krakowie (m.in. z Józefem Szujskim i J.K. Turskim). Współredagował też tygodnik społeczno-kulturalny "Niewiasta" (1861-1862). Następnie pracował przez pewien czas w Częstochowie jako nauczyciel.
Bałucki nie walczył w powstaniu styczniowym, jednak aktywnie uczestniczył w organizacjach spiskowych w Galicji, wspierając stronnictwo czerwonych. Spędził za tę działalność rok w więzieniu (aresztowany pod koniec 1863). W latach 1865-1866 mieszkał w Warszawie, po czym przeniósł się do Krakowa. Wraz z Alfredem Szczepańskim współredagował w latach 1867-1868 tygodnik dla kobiet "Kalina". Od roku 1869 do 1873 pisał do dziennika "Kraj" cotygodniowe felietony pt. Tygodnik krakowski. W roku 1871 otrzymał nagrodę w krakowskim konkursie dramatycznym za sztukę Pracowici próżniacy, zaś w 1892 – w konkursie "Kuriera Warszawskiego" za komedię Flirt.
Pod koniec życia wiódł spór z ruchem młodopolskim – w krytyce Bałuckiego szczególnie napastliwy był Lucjan Rydel. Bałucki rozgoryczony niepowodzeniami ostatnich swoich sztuk, przygnębiony zdiagnozowaną nerwicą popełnił samobójstwo, strzelając z rewolweru w skroń. Dramat miał miejsce w październikowy wieczór na krakowskich Błoniach (przed wejściem do Parku Jordana).
Bałucki pochowany został na Cmentarzu Rakowickim bez religijnej oprawy. W sprawie uzyskania zgody na pogrzeb kościelny interweniowali m.in. marszałek Andrzej Kazimierz Potocki i tajny radca Antoni Wodzicki, ale kategorycznie sprzeciwił się temu kardynał Jan Puzyna, co wywołało powszechne oburzenie krakowskiej opinii publicznej.
Niedługo po tragicznej śmierci pisarza, mieszkańcy miasta postanowili wystawić mu pomnik. Szybko zebrano społeczne fundusze i wkrótce popiersie Bałuckiego było gotowe. Jego autorem był Tadeusz Błotnicki. Pierwotnie pomnik planowano ustawić na skwerze przed Teatrem Słowackiego, ale wpływowe kręgi konserwatywne sprzeciwiły się tej lokalizacji. Ostatecznie pomnik został ustawiony na tyłach teatru, wśród zieleni Plant. Odsłonięcia dokonano w roku 1911, w dziesiątą rocznicę śmierci Bałuckiego.
Większość dramatów Bałuckiego sytuuje się na pograniczu komedii oraz farsy i do nawiązuje tradycji Aleksandra Fredry. Akcja komedii rozgrywa się głównie w środowisku średniozamożnego mieszczaństwa (kupcy, właściciele kamienic, urzędnicy), rzadziej wśród szlachty.
We wczesnych utworach Bałucki ośmieszał pogoń za tytułami i godnościami, wygórowane ambicje, snobizm, służalczość wobec szlachty i sfer rządowych, chłopomanię ("Polowanie na męża" 1865, "Radcy pana radcy" 1867, "Pracowici próżniacy" 1871, "Komedia z oświatą" 1876, "Krewniaki" 1879, "Sąsiedzi" 1880).
Do najpopularniejszych należały komedie Bałuckiego ze środkowego okresu twórczości – w latach 80. XIX w. były jednymi z najczęściej wystawianych sztuk. "Grube ryby" (1881) pokazywały starszych panów, nadmiernie ufnych we własną atrakcyjność małżeńską. W "Domu otwartym" (1883) przedstawione były perypetie gości i gospodarzy na wieczorku tanecznym. "Klub kawalerów" (1890) osnuty był wokół zabiegów kobiet w odpowiedzi na kawalerskie postanowienia mężczyzn.
W późniejszych komediach atakował również demoralizację dziennikarzy ("Nowy dziennik" 1887) oraz dekadentyzm ("Szwaczki" 1897). W sposób komediowy prezentował także temat emancypacji kobiet ("Emancypowane" 1873, "Sprawa kobiet" 1896).
Michał Bałucki W DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
Projekt w 2023 roku dofinansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
