Generał WP; w czasie I wojny światowej dowódca dywizji w I Korpusie Polskim; podczas wojny polsko-bolszewickiej dowódca Frontu Litewsko-Białoruskiego, później Grupy Operacyjnej; w październiku 1920 r. na czele 1. DP Litewsko-Białoruskiej zajął Wilno i Wileńszczyznę, proklamując utworzenie Litwy Środkowej; Inspektor Armii w Warszawie (1921–1925); minister Spraw Wojskowych (1925–1926); poseł na Sejm (1935–1939); w czasie II wojny światowej członek Rady Narodowej RP w Londynie. W 1865 roku urodził się Lucjan Żeligowski - zaufany oficer Józefa Piłsudskiego.
Ważną rolę odegrał w Bitwie Warszawskiej, broniąc stolicy od wschodu. Dowodził wówczas 10. Dywizją Piechoty, a po przydzieleniu mu jeszcze dwóch innych dywizji otrzymał rozkaz odbicia Radzymina leżącego zaledwie 30 kilometrów od stolicy. Żegnając się po obiedzie w pułku wileńskim Dywizji Litewsko-Białoruskiej, powiedział, że właśnie „jedzie do Jabłonny, stamtąd na Nieporęt i popędzi bolszewików”. Tutaj należy podkreślić niebywałe opanowanie generała, bowiem gdy w krytycznym momentach jego oficerowie dopytywali się o dalsze rozkazy wskazał na kuchnię polową i oznajmił, że teraz „zjemy ta zupa”, a potem się zobaczy. Tak to tonował zdenerowanie i niepewność otoczenia, dodawał żołnierzom pewności siebie. O sukcesie natarcia zdecydowało także zignorowanie przez niego rozkazu dowództwa frontu, w którym nakazano frontalne uderzenie na Radzymin. Generał uznał, że kluczową pozycją są wzniesienia we wsi Mokre i tam skierował atak. Odniósł sukces, co umożliwiło Piłsudskiemu uderzenie następnego dnia znad Wieprza.<
Od października 1920 r. na czele 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej. W porozumieniu z Józefem Piłsudskim "zbuntował się" wraz z dywizją i zajął Wilno, tworząc niezależną Litwę Środkową.
W latach 1921-25 był Inspektorem Armii w Warszawie. W 1923 r. awansowany na generała broni. W 1925 r. pełnił krótko funkcję Ministra Spraw Wojskowych. Powrócił na to stanowisko po przewrocie majowym, jednak już w 1927 r. przeszedł w stan spoczynku. Od tej pory aktywnie uczestniczył w życiu politycznym i społecznym, będąc w latach 1935-9 Posłem na Sejm.
W czasie Kampanii Wrześniowej nie służył w wojsku, towarzysząc jako cywil gen. K.Sosnkowskiemu dowodzącemu Frontem Południowym. Później przedostał się do Francji, a po jej upadku do Wielkiej Brytanii gdzie został członkiem Rady Narodowej RP nadal zajmując się aktywnie polityką. Zmarł 9 lipca 1947 r. w Londynie w trakcie przygotowań do powrotu do Kraju.
Zgodnie z ostatnią wolą został pochowany w Warszawie. Przy okazji sprowadzenia zwłok generała, gen. Stanisław Tatar przemycił do Polski część przechowywanego w W. Brytanii skarbu Funduszu Obrony Narodowej.
GENERAŁ LUCJAN ŻELIGOWSKI W DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
Projekt w 2023 roku dofinansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
