„Pisać tak, by zdanie było przekazem nie tylko jasnej i swobodnej myśli, lecz nieustannego napięcia moralnego, by w słowie żył całym sobą, kto wypowiada je jako swoją długo odważaną i cierpianą prawdę – to pociągało mnie zawsze” – zapisał Gustaw Herling-Grudziński w „Dzienniku pisanym nocą”. Dzisiaj przypada 103. rocznica jego urodzin.
Gustaw Herling-Grudziński był jednym z najwybitniejszych pisarzy polskich XX wieku. Za przedmiot swojego pisarstwa obrał opór stawiany przez człowieka totalitaryzmom, religijnemu zwątpieniu, poczuciu egzystencjalnego osamotnienia, instrumentalizacji życia. W PRL informacje na temat Gustawa Herling-Grudzińskiego podlegały cenzurze. Jego nazwisko znajdowało się na specjalnej liście osób objętych całkowitym zakazem publikacji.
Wychował na Kielecczyźnie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, pisywał dla czasopism "Ateneum", "Pion" i "Nowy Wyraz".
Po wybuchu wojny, w marcu 1940 roku, Herling-Grudziński próbował przedostać się z okupowanego przez Sowietów Grodna na Litwę, skąd łatwiej było przedostać się na Zachód. Wynajęci przez niego przemytnicy okazali się jednak być na usługach NKWD. Grudziński został aresztowany i skazany na 5 lat pobytu w obozach. Poprzez więzienia w Witebsku, Leningradzie i Wołogdzie trafił do łagru w Jercewie pod Archangielskiem.
20 stycznia 1942, po dramatycznej głodówce protestacyjnej, został stamtąd zwolniony na mocy obowiązującego już od niemal pół roku układu Sikorski-Majski. Wstrząsający opis rzeczywistości obozowej zawarł później w książce "Inny świat".
W marcu 1942 roku Herling-Grudziński przyłączył się do armii gen. Władysława Andersa. Walczył m.in. o Monte Cassino, za co otrzymał Order Virtuti Militari. Po wojnie zdecydował się pozostać na emigracji. W Londynie był publicystą tygodnika "Wiadomości". Współtworzył też i redagował paryską "Kulturę". W połowie 1946 Herling-Grudziński przeniósł się do Włoch.
W latach 1952-1955 pracował dla Radia Wolna Europa w Monachium. W 1955 r. osiadł na stałe w Neapolu, jego drugą żoną była Lidia, córka włoskiego filozofa Benedetto Crocego.
Najważniejsze dzieła Herlinga-Grudzińskiego to "Inny świat" i wielotomowy, pisany od 1971 roku do śmierci pisarza "Dziennik pisany nocą".
Gustaw Herling-Grudziński W DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ