Witold Lutosławski, czołowa postać muzyki polskiej drugiej połowy XX w., pianista i dyrygent, najwybitniejszy - obok Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego - kompozytor polski wszystkich czasów. Pozostaje rzadkim w naszych czasach przypadkiem kompozytora o wyraźnie określonym, bardzo indywidualnym obliczu stylistycznym w całej swej twórczości. Nie należał do żadnej "szkoły" kompozytorskiej, nie poddawał się trendom czy modom, nie podtrzymywał tradycji, ani nie brał udziału w awangardowych rewolucjach. Był jednak zarazem i awangardzistą, i kontynuatorem tradycji.
Jego muzyka jest wzorcowym przykładem idealnego wyważenia proporcji pomiędzy formą i treścią, intelektem i emocją. Jej doskonałość zapewniła Lutosławskiemu stałe miejsce wśród największych twórców XX wieku.
Naukę gry na fortepianie rozpoczął już jako sześcioletnie dziecko; był uczniem Heleny Hoffman, po 1924 Józefa Śmidowicza, a następnie Artura Taubego. W latach 1926-32 pobierał również lekcje gry na skrzypcach u Lidii Kmitowej. Od 1928 przez cztery lata uczęszczał na prywatne lekcje teorii i kompozycji do Witolda Maliszewskiego. Pod jego kierunkiem w 1930 skomponował swój pierwszy utwór wykonany publicznie dwa lata później w Konserwatorium Warszawskim - "Taniec Chimery" na fortepian.
W 1932 zapisał się do tej uczelni muzycznej, gdzie kontynuował studia kompozytorskie w klasie Maliszewskiego oraz uczył się grać na fortepianie u Jerzego Lefelda. W latach 1931-33 był również studentem Wydziału Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. Za swój debiut kompozytorski uznał prawykonanie w 1938 "Wariacji symfonicznych" (1936-38).
Karierę artystyczną Lutosławskiego przerwała jednak II wojna światowa. Lata okupacji hitlerowskiej spędził w Warszawie. Zarabiał na życie m.in. jako pianista w kawiarniach "SiM" (Sztuka i Moda) oraz "U Aktorek" grając w duecie z Andrzejem Panufnikiem. Jedynym utworem zachowanym z tych czasów są "Wariacje na temat Paganiniego" na dwa fortepiany (1941).
Po wojnie Witold Lutosławski zamieszkał na stałe w Warszawie. Zaangażował się w organizację Związku Kompozytorów Polskich. Ze stowarzyszeniem tym był czynnie związany do końca życia jako członek władz i współorganizator Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień". Od 1963 prawykonaniem swoich "Trzech poematów Henri Michaux" na chór i orkiestrę (1961-63) rozpoczął działalność dyrygencką. Aktywnie udzielał się w tej dziedzinie do końca życia.
7 grudnia 2012 roku Sejm RP przyjął uchwałę ogłaszającą rok 2013 Rokiem Witolda Lutosławskiego:
W setną rocznicę urodzin kompozytora Witolda Lutosławskiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej postanawia oddać hołd jednemu z najwybitniejszych twórców naszych czasów, który na trwałe wpisał się do dwudziestowiecznej muzyki polskiej i światowej.
Witold Lutosławski w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
Projekt w 2023 roku dofinansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
