31 stycznia 1801 roku urodził się Piotr Ściegienny, katolicki ksiądz, działacz niepodległościowy i chłopski.
Podstawą jego działalności publicznej była jednoczesna walka o niepodległość Polski i o pełne uwłaszczenie chłopów. Postulował zniesienie wielkiej własności ziemskiej. Walkę przeciw posiadaczom chłopstwo miało prowadzić w sojuszu z mieszkańcami miast i „dobrymi panami”, dobrowolnie wyzbywającymi się swej ziemi. Pisał "Niewola, nędza, głód i zimno, wyzysk i ciemnota] nie pochodzą z woli Boga, ale są dziełem złych ludzi. Bóg bowiem stworzył ludzi, a zatem i was, abyście wolni używali wszystkich darów boskich, nie żyli w niedostatku i nędzy, nie cierpieli głodu i zimna, pracowali jedynie dla siebie, dla starców, kaleków, umieli czytać i pisać."
Obok programu niepodległościowego postulował też przeprowadzenie zmian ustrojowych na podstawie zasad moralności chrześcijańskiej. W celu rozpropagowania idei demokratycznych wśród ludu napisał w 1840 r. Złotą książeczkę, czyli historię rodu ludzkiego, a następnie List Ojca Świętego Grzegorza papieża do rolników, rzemieślników, chłopów, mieszczan, żołnierzy, pisarzów i ekonomów z Rzymu przysłany, będący w rzeczywistości fałszywą „bullą” papieża Grzegorza XVI. Do młodzieży szlacheckiej skierowana była broszura z 1841 r. zatytułowana Aforyzmy o urządzeniu społeczeństwa ludzkiego, z myślą zaś o uaktywnieniu duchowieństwa katolickiego w walce o ideały demokratyczne i niepodległościowe powstały prace: Krótki a prawdziwy wykład nauki Jezusa Chrystusa, i Myśli ułatwiające rozumienie nauki Jezusa Chrystusa. Program planowanego powstania narodowego zawierała broszura z 1844 r. pt. Trzeba tylko chcieć. Volenti nihil difficile.
Wybuch powstania chłopskiego, przygotowany przez Ściegiennego na jesień 1844 r., nie doszedł do skutku z powodu zdrady. Kilkudziesięciu zaprzysiężonych spiskowców, wśród których oprócz chłopów była także szlachta i duchowieństwo, aresztowano. Wyrokiem sądu wojennego z 1846 r. ks. Ściegienny został skazany na śmierć, pozbawiony praw publicznych i godności kapłańskiej, ułaskawiony w ostatniej chwili pod szubienicą zesłany został na bezterminową katorgę na Syberii.
W 1858 r. katorgę zamieniono na przymusowe osiedlenie w Permie. Z zesłania wrócił w 1871 r. Po latach przywrócono mu godność kapłańską. Od 1884 r. był kapelanem w szpitalu bonifratrów w Lublinie. Zmarł 6 listopada 1890 r. w Lublinie, został pochowany w grobowcu biskupa lubelskiego Kazimierza Wnorowskiego.
KS. PIOTR ŚCIEGIENNY w DZIALE HISTORIA-KULTURA PAI
POLONIJNA AGENCJA INFORMACYJNA - KOPIOWANIE ZABRONIONE.
NAPISZ DO REDAKCJI - PODZIEL SIĘ WIADOMOŚCIĄ
Wyjątkiem jest uzyskanie indywidualnej zgodny redakcji, wówczas zgodnie z prawem autorskim należy podać źródło:
Polonijna Agencja Informacyjna, autora - jeżeli jest wymieniony i pełny adres internetowy artykułu
wraz z aktywnym linkiem do strony z artykułem oraz informacje o licencji.
Projekt w 2023 roku dofinansowany ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
w ramach konkursu Polonia i Polacy za Granicą 2023
Publikacja wyraża jedynie poglądy autora/ów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
